Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 22 lipca 2019 r., sygn. III SA/Gl 421/19

Zatrudnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kozicka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć, Sędzia WSA Iwona Wiesner, Protokolant Specjalista Ewa Olender, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lipca 2019 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o. o. w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wykreślenia podmiotu z rejestru agencji zatrudnienia oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm., dalej: Kpa) oraz art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r. poz. 570 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania A Sp. z o.o. z siedzibą w T. od decyzji Marszałka Województwa Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wykreślenia podmiotu wpisanego pod numerem [...], tj. A Sp. z o.o. w T. (dalej: Strona, Agencja, skarżąca lub Spółka) z rejestru agencji zatrudnienia po uzyskaniu przez tą decyzję przymiotu ostateczności - utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Argumentując podjęte rozstrzygnięcie, organ odwoławczy przybliżył dotychczasowy przebieg postępowania, według chronologii zdarzeń, wskazując przy tym prawne regulacje przedmiotu. W tych ramach odnotował, że przytoczoną na wstępie decyzją z dnia [...] r. nr [...] Marszałek Województwa Śląskiego działając na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 lit. f ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1065 ze zm., dalej u.p.z.i.r.p. lub ustawa), w związku z naruszeniem warunków prowadzenia agencji zatrudnienia określonych w art. 19d ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 19 pkt 2 u.p.z.i.r.p. orzekł o wykreśleniu Spółki z rejestru agencji zatrudnienia po uzyskaniu przez tę decyzję przymiotu ostateczności. Wyjaśnił przy tym, że organ pierwszej instancji wskazał, że w toku kontroli przeprowadzonej w Spółce przez Okręgowy Inspektorat Pracy w K. stwierdzono nieprawidłowości związane z prowadzeniem działalności agencji zatrudnienia. Otóż ujawniono, że Strona kierując osoby do pracy za granicą u pracodawcy zagranicznego nie zawierała z nimi pisemnych umów oraz nie przekazywała im na piśmie informacji o kosztach, opłatach i innych należnościach związanych z kierowaniem do pracy oraz podjęciem i wykonywaniem pracy za granicą. Jednocześnie zaakcentował, że Państwowa Inspekcja Pracy w Katowicach skierowała do sądu powszechnego wniosek o ukaranie A. D., zatrudnionej na stanowisku kierownika biura, pełniącej funkcję pełnomocnika skarżącej Spółki, jako osoby odpowiedzialnej za prowadzenie Agencji za ww. naruszenia, które w ocenie organu pracy i zatrudnienia wyczerpywały znamiona czynów zabronionych stypizowanych w z art. 121 ust. 6 u.p.z.i.r.p. w zw. z art. 85 ust. 2, art. 121c oraz art. 19d ust. 1 pkt 2 tej ustawy. Sąd Rejonowy w T., wyrokiem nakazowym z [...]r. sygn. akt [...] uznał ją winną popełnienia zarzucanego jej czynu tj. z art. 121 ust. 6 u.p.z.i.r.p. w zw. z art. 85 ust. 2, art. 121c oraz art. 19d ust. 1 pkt 2 ustawy. Wyrok ten stał się wykonalny z dniem 11 stycznia 2018 r.