Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 9 maja 2019 r., sygn. I SA/Ol 160/19

Opłaty administracyjne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło sędzia WSA Przemysław Krzykowski ( sprawozdawca ) Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Niewiadomska po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 9 maja 2019r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania Spółki A z siedzibą w W., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celno - Skarbowego z dnia "[...]" w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej w wysokości 10.000 zł.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W dniu "[...]" o godz. "[...]" na drodze krajowej nr "[...]" w E. funkcjonariusze Służby Celno-Skarbowej przeprowadzili kontrolę przewozu oleju napędowego zespołem pojazdów składającym się z ciągnika samochodowego marki "[...]" o numerze rejestracyjnym "[...]" i naczepy ciężarowej marki "[...]" o numerze rejestracyjnym "[...]". W toku kontroli kierujący pojazdem Ł.B. okazał następujące dokumenty: dowód wydania towaru, dowody rejestracyjne ciągnika i naczepy, wypis z licencji nr "[...]" dotyczącej międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy oraz podał numer referencyjny dla dokonywanego przewozu drogowego "[...]". Dopiero w toku kontroli Spółka uzupełniła zgłoszenie SENT o brakujące dane dotyczące nazwy i adresu siedziby przewoźnika, numeru NIP, numerów rejestracyjnych środka transportu, daty faktycznego rozpoczęcia i planowanej daty zakończenia przewozu, numeru licencji, miejsca dostarczenia towaru i dokumentu przewozowego towarzyszącego towarowi.

Mając powyższe ustalenia na uwadze, organ I instancji wszczął z urzędu postępowanie, w toku którego strona wyjaśniła, że po uzyskaniu informacji o zauważonych brakach w zgłoszeniu SENT dokonała niezwłocznie ich uzupełnienia, w związku z czym dochowała staranności. Nieprawidłowości zaś wynikły z modernizacji systemu komputerowego, która była konieczna z powodu nowelizacji ustawy SENT. W konsekwencji dyspozytor obowiązany był do wprowadzenia informacji dotyczących wszystkich zgłoszeń w danym okresie ręcznie, nie zaś poprzez ich automatyczne wprowadzenie do systemu; biorąc zaś pod uwagę, że dyspozytor wykonuje podobnych operacji około kilkuset dziennie doszło do niezamierzonego przeoczenia i niekompletnego uzupełnienia jednego ze zgłoszeń. Działanie strony nie było jednak zawinione i nie miało na celu wprowadzenie w błąd organu, a wszystkie obowiązki prawnoadministracyjne zostały wykonane.