Wyrok WSA w Lublinie z dnia 14 maja 2019 r., sygn. II SA/Lu 153/19

Ochrona środowiska; Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca), Sędziowie: WSA Joanna Cylc-Malec, WSA Maria Wieczorek-Zalewska, Protokolant: sekretarz sądowy Agata Jakimiuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 maja 2019 r. sprawy ze sprzeciwu A. S. i M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2019 r. nr SKO.[...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie składowania obornika oddala sprzeciw.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2018 roku, znak [...], Wójt Gminy S. na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. umorzył wszczęte z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie składowania obornika na działce o numerze ewidencyjnym [...] w miejscowości S., gmina S.. W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji podnosił, że na skutek pisma z dnia 11 września 2018 roku dotyczącego składowania obornika na wyżej wskazywanej działce, wszczęte zostało z urzędu postępowanie administracyjne. W dniu 31 października 2018 roku przeprowadzone zostały oględziny, w których umożliwiono udział stronom postępowania. W trakcie czynności wykonano dokumentację fotograficzną oraz dokonano pomiarów odległości, z których wynikało, iż odległość obornika od ogrodzenia dzielącego działki [...] i [...] w miejscowości S., gm. S., wynosiła 4 metry, zaś wysokość pryzmy obornika w najwyższym punkcie określono na 3 metry. Stwierdzono, że ze względu na brak płyty betonowej obornik przechowywany jest na słomie, zaś gnojowica przechowywana jest w szczelnym zbiorniku. W oparciu o uregulowania obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Gminy S., organ wskazywał, iż działka, na której składowany jest obornik znajduje się na terenie oznaczonym symbolami MR, RP - częściowo teren mieszkalnictwa rolniczego, a częściowo upraw polowych.

Organ wskazywał, że obowiązujące przepisy prawa przewidują jedynie obowiązki co do przechowywania nawozów stałych (np. obornika) dla gospodarstw wielkotowarowych, zatem wszelkie inne gospodarstwa mogą jedynie dobrowolnie stosować się do zasad przechowywania stałych nawozów naturalnych, które wynikają z Kodeksu Dobrej Praktyki Rolniczej.