Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 18 kwietnia 2019 r., sygn. II SA/Go 85/19

Transport

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Dziedzic (spr.) Asesor WSA Jarosław Piątek Protokolant st. sekr. sąd. Monika Walentynowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi T.G. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym oddala skargę.

Uzasadnienie

Od [...] lutego do [...] kwietnia 2017 r. inspektorzy Wojewódzkiego Inspektoratu Transportu Drogowego przeprowadzili kontrolę przedsiębiorstwa T.G. znajdującego się w [...]. Kontrola dotyczyła dostępu do rynku transportu drogowego, przestrzegania przepisów dotyczących czasu pracy kierowców za okres 12 miesięcy przed dniem kontroli, przestrzegania przepisów ustawy o transporcie drogowym oraz regulacji z zakresu wykonywanych przewozów. Protokół z kontroli z dnia [...] kwietnia 2017 r. skierowany został do T.G. jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą.

W wyniku kontroli, decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...],Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego (dalej jako WITD) nałożył na T. sp. z o.o. w [...] karę pieniężną w wysokości 25000 zł za stwierdzone naruszenia.

Po rozpatrzeniu odwołania strony Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] kwietnia 2018 r., nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez organ I instancji. Mając na uwadze fakt przekształcenia przedsiębiorstwa T.G. w spółkę z o.o. i skierowanie protokołu z kontroli do T.G., organ odwoławczy uznał, iż decyzja administracyjna powinna być zaadresowana do T.G. jako do osoby fizycznej, a zakres kontroli powinien obejmować jedynie działalność przedsiębiorcy - T.G.

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy WITD decyzją z [...] sierpnia 2018 r., nr [...], powołując się na art. 4 pkt 22, art. 7 ust. 1-2, art. 7a ust. 1-2, art. 14 ust. 1, art. 92 a ust. 1 - 6, art. 92b, art. 92c ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 2200 ze zm. dalej jako u.t.d.), lp. 1.4, lp. 5.1.1, Ip. 5.1.2, lp. 5.2.1, lp. 5.2.2, lp. 5.3.1, lp. 5.3.2, lp. 6.3.7, Ip. 6.3.11, lp. 6.3.12 załącznika nr 3 do u.t.d., art. 6 ust. 1, art. 7, art. 8, art. 10 Rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85, zwanego dalej "rozporządzenie 561/2006" (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006), art. 32 ust. 1, art. 33, art 34 ust. 1-5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym i uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85, zwanego dalej "rozporządzenie 165/2014" (Dz UE L60 z 28.02.2014r.), art. 1 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 581/2010 z dnia 1 lipca 2010 r. w sprawie maksymalnych okresów na wczytanie danych odpowiednich danych z je pojazdowych oraz kart kierowców, zwanego dalej "rozporządzenie (Dz.U.UE.L.2010.168.16), nałożył na T.G. karę pieniężną w kwocie 25 000 zł, za stwierdzone naruszenia polegające na: