Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 20 marca 2019 r., sygn. II SA/Rz 162/19

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Elżbieta Mazur - Selwa Sędziowie WSA Paweł Zaborniak WSA Joanna Zdrzałka /spr./ Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2019 r. sprawy ze skargi R. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia wychowawczego uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] września 2018 r nr [...].

Uzasadnienie

II SA/Rz 162/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] września 2018 r. nr [...] wydaną na wniosek RR (skarżącej). Decyzją tą Wójt:

1) odmówił przyznania świadczenia wychowawczego na rzecz DR na okres od 1 października 2018 r. do 30 września 2019 r.;

2) przyznał świadczenie wychowawcze na rzecz WR na okres od 1 października 2018 r. do 31 grudnia 2018 r.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że świadczenie wychowawcze przysługuje na pierwsze dziecko, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty 800 zł, względnie 1 200 zł w przypadku dziecka niepełnosprawnego. Organ podał, że na podstawie złożonego wniosku oraz dołączonych do niego dokumentów ustalono, iż w skład rodziny skarżącej wchodzi pięć osób, zaś dochód rodziny w 2017 r. wyniósł łącznie 48 776,12 zł, co w przeliczeniu daje 812,94 zł miesięcznie na osobę w rodzinie. Zatem wobec przekroczenia kwoty kryterium dochodowego, brak było podstaw do przyznania świadczenia wychowawczego na rzecz DR.

Skarżąca wniosła odwołanie od tej decyzji w części dotyczącej odmowy przyznania świadczenia wychowawczego na rzecz jej pierwszego dziecka. Podniosła, że jest matką czworga dzieci, które - z powodu alkoholizmu męża -wychowuje samotnie, nie otrzymując od niego żadnego wsparcia. Mąż nie mieszka z rodziną od 9 lat, nie jest również zameldowany pod adresem zamieszkania rodziny. Zdaniem skarżącej, organ I instancji w sposób nieuprawniony wliczył do dochodu rodziny zarówno kwotę 24 807,92 zł z tytułu "innych dochodów, niepodlegających opodatkowaniu na podstawie przepisów podatku dochodowym od osób fizycznych", jak również kwotę 970,08 zł otrzymaną przez jej męża tytułem zwrotu nadpłaconego podatku.