Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 marca 2019 r., sygn. I SA/Po 934/18

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki (spr.) Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Ziewińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 marca 2019 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. Oddział w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2010 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] r., nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz strony skarżącej kwotę [...],- zł (słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wójt Gminy [...] decyzją z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] odmówił [...] sp. z o.o. (obecnie [...] Sp. z o.o. Oddział w P.) stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2010 r. w kwocie [...]zł. Przedstawiając przebieg postępowania organ wskazał, że skarżąca wnioskiem z [...] grudnia 2012 r. zwróciła się o zwrot nadpłaconego podatku od nieruchomości za lata 2007 - 2012. Spółka podała, że błędne wyliczenie podatku wynikało z niesłusznego zadeklarowania do opodatkowania stacji redukcyjno-pomiarowych oraz telemetrii. W ocenie spółki wartość urządzeń zlokalizowanych w stacjach redukcyjno-pomiarowych nie powinna być uwzględniona przy obliczaniu podatku od nieruchomości. Opodatkowaniu winny podlegać jedynie części budowlane tych urządzeń.

Organ zaznaczył, że uprzednio decyzją z [...] marca 2013 r. odmówił skarżącej stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2007-2012. Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z [...] czerwca 2015 r. uchyliło tą decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia.

Uzasadniając wymienioną na wstępie decyzję organ podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie wskazując, że urządzenia stacji redukcyjno-pomiarowych choć nie stanowią samodzielnej budowli w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, stanowią część składową istniejącej infrastruktury. W tym kontekście są one urządzeniami budowlanymi związanymi z obiektem budowlanym, zapewniającym jego użytkowanie zgodnie z jego przeznaczeniem, stanowiąc tym samym budowle w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 95 poz. 613 ze zm. - dalej: "u.p.o.l."). Zawarta w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 243 poz. 1623 ze zm. - dalej: "P.b.") definicja obiektu budowlanego wskazuje, że budowla stanowi całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. W tym kontekście za bezzasadne uznał rozdzielanie urządzeń stacji redukcyjno-pomiarowej czy też urządzeń redukcyjno-pomiarowych od całości instalacji. Organ stwierdził, że budowlę stanowią także urządzenia budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewniają możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.