Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 lutego 2019 r., sygn. IV SA/Wa 3064/18

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alina Balicka, Sędziowie sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj (spr.), asesor WSA Anna Sidorowska-Ciesielska, Protokolant ref. Magdalena Dębska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi M. S.A. z siedzibą w N. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Środowiska decyzją z [...] września 2018 r., nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 129 ust. 1, art. 130 ust. 2 oraz art. 134 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2012r. o odpadach (Dz.U. z 2013r. poz. 21 z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania spółki [...] S.A. w [...] utrzymał w mocy decyzję Marszałka Województwa [...] z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] o odmowie wydania decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne [...], sierpień 2017 r. czerwiec 2018 r. wraz z zabezpieczeniem roszczeń w formie polisy ubezpieczeniowej w wysokości 100 000 PLN z tytułu wystąpienia negatywnych skutków w środowisku, w związku z prowadzeniem przedmiotowego składowiska odpadów.

Odwołanie zostało złożone przez [...] S.A. W odwołaniu Strona stwierdza, że przedmiotowa decyzja zapadła z naruszeniem następujących przepisów prawa:

1. art. 104 § 1 w zw. z art. 61 § 1 k.p.a. polegające na braku właściwego skonkretyzowania stosunku prawnego w wyniku nieprawidłowego określenia przedmiotu postępowania polegającego na pominięciu w treści rozstrzygnięcia określenia miejsca prowadzenia składowiska, przez co orzeczono niezgodnie z wnioskiem inicjującym postępowanie, co doprowadziło do tego, że z rozstrzygnięcia nie wynika, jakiego składowiska przedmiotowa decyzja dotyczy.

2. art. 134 pkt 2 ustawy o odpadach poprzez błędne przyjęcie, iż skoro zdaniem organu Spółka nie legitymuje się pozwoleniem na budowę, oznacza to automatycznie brak spełnienia ustawowych wymagań, podczas gdy z przepisu tego nie wynika, że to podmiot aktualnie władający składowiskiem ma legitymować się pozwoleniem na budowę, zwłaszcza wobec faktu, że pozwolenie na budowę jest decyzją jednorazową, konsumowaną następnie w drodze pozwolenia na użytkowanie.