Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 lutego 2019 r., sygn. II SA/Gd 758/18

Prawo miejscowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.) Sędzia NSA Jacek Hyla Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2019 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w C. na uchwałę Rady Gminy z dnia 1 marca 2018 r. nr [...] w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy w 2018 roku stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Prokurator Rejonowy wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Gminy nr XLVIII/354/18 z dnia 1 marca 2018 r. w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy w 2018 r., domagając się stwierdzenia jej nieważności w całości.

Zaskarżonej uchwale Prokurator zarzucił rażące naruszenie przepisów prawa, tj. art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2016 r., poz. 446 ze zm.) - zwanej dalej u.s.g. oraz art. 4 ust. 1 i art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1523) - zwanej dalej u.o.a.n., poprzez zaniechanie ogłoszenia tej uchwały w Dzienniku Urzędowym Województwa, pomimo że jest ona aktem prawa miejscowego.

Uzasadniając podniesione zarzuty, Prokurator wskazał, że zaskarżona uchwała stanowi akt prawa miejscowego, gdyż jest w niej określony adresat norm prawnych i terytorialny zasięg jej oddziaływania oraz ma ona charakter normatywny, bo określa pewne sposoby zachowania się adresatów. Przede wszystkim zaś, jak zauważył Prokurator, zaskarżona uchwała ma zróżnicowany charakter normatywny, gdyż zawiera normy zarówno o charakterze indywidualno - konkretnym jak i generalno - abstrakcyjnym. Charakter indywidualno - konkretny mają przepisy § 5 ust. 3 i 6, § 9, 10 oraz 11 zaskarżonej uchwały, gdyż adresowane są one do konkretnych podmiotów i dla nich formułują określone zadania. Z kolei, § 4, § 5 ust. 1, 2, 4 i 5 oraz § 6, 7 i 8 zaskarżonej uchwały mają charakter generalno - abstrakcyjny, gdyż skierowane są do nieokreślonego kręgu odbiorców realizujących zadania w zakresie opieki nad bezdomnymi zwierzętami oraz zapobiegania bezdomności zwierząt i zawierają normy, które cechuje powszechność obowiązywania. Generalny i abstrakcyjny charakter mają normy prawne, które definiują adresata poprzez wskazanie cech a nie poprzez wymienienie z nazwy, natomiast abstrakcyjność normy wyraża się w tym, że nakazywane, zakazywane lub dozwolone zachowanie ma mieć miejsce w pewnych z reguły powtarzalnych okolicznościach, nie zaś w jednej konkretnej sytuacji. Powyższe, jak podkreślił Prokurator, umożliwia uznać zaskarżony akt za akt prawa miejscowego. Wystarczy bowiem aby chociaż jedna norma uchwały miała charakter generalno - abstrakcyjny, aby cały akt miał przymiot aktu prawa miejscowego. Uchwała, będąca aktem prawa miejscowego, na podstawie art. 42, art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1 u.s.g. oraz art. 13 pkt 2 i art. 4 ust. 1 u.o.a.n., podlega zaś obowiązkowi ogłoszenia jej w wojewódzkim dzienniku urzędowym a publikacja aktu jest niezbędnym warunkiem jego wejścia w życie. W § 3 zaskarżonej uchwały stwierdzono z kolei, że wchodzi ona w życie z dniem jej podjęcia i podlega ogłoszeniu na tablicy ogłoszeń. Fakt nieogłoszenia zaskarżonej uchwały w dzienniku urzędowym stanowi samodzielną przesłankę stwierdzenia jej nieważności w całości na podstawie art. 91 ust. 1 u.s.g.