Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 29 stycznia 2019 r., sygn. IV SA/Gl 1031/18

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska, Sędzia WSA Beata Kozicka, Protokolant specjalista Agnieszka Rogowska-Bil, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi Ł. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] r. nr [...] 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach na rzecz skarżącego kwotę 257 zł (słownie: dwieście pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r. nr [...] Prezydent Miasta B. uznał Ł.W. (dalej jako skarżący) za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych. Rozstrzygnięcie to wydano na podstawie art.8b w związku z art. 2 ust. 9, art. 5 ust. 3 i 3a, 3b oraz art. 25 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (j.t. Dz. U. z 2018 r., poz. 554) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego. W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że dłużnik nie stawił się w wyznaczonym terminie w celu przeprowadzenia wywiadu alimentacyjnego, a był wzywany pismami z 4 stycznia 2018 r. oraz 15 marca 2018 r. Następnie organ podkreślił, że z zaświadczenia komornika sądowego z 11 czerwca 2018 r. wynika, że przez okres ostatnich 6 miesięcy skarżący nie wywiązywał się w każdym miesiącu z zobowiązań alimentacyjnych w kwocie nie niższej niż 50% kwoty bieżąco ustalonych alimentów. Po tym ustaleniu organ przytoczył treść art. 5 ust. 3 i 3a ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów.

Z decyzją tą nie zgodził się skarżący, który reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach. W odwołaniu tym pełnomocnik skarżącego zarzucił decyzji organu pierwszej instancji naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 5 ust. 3 oraz art. 25 ustawy o pomocy uprawnionym do alimentów w związku z art. 61 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez błędną wykładnię uniemożliwienia przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, utożsamiając przedmiotowe uniemożliwienie z niestawiennictwem na wezwanie organu, co spowodowało wszczęcie postępowania i wydanie kwestionowanej decyzji. Podniesiono naruszenie przepisów postępowania to jest art. 25 ustawy o pomocy uprawnionym do alimentów i art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez zaniechanie podjęcia wszelkich czynności niezbędnych do załatwienia sprawy. Wskazano na naruszenie przepisów postępowania jak wyżej oraz art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego sprowadzające się do braku podjęcia niezbędnych czynności zmierzających do wyjaśnienia stanu faktycznego w sprawie. Zarzucono naruszenie art. 10 wyżej wymienionego Kodeksu polegające na niezapewnieniu skarżącemu czynnego udziału w prowadzonym postępowaniu, a w szczególności wypowiedzenia się co do zaświadczenia przekazanego przez komornika sądowego. W konsekwencji wystąpiono o uchylenie zaskarżonej decyzji i o umorzenie postępowania organu pierwszej instancji, nadto wystąpiono o dopuszczenie do akt dowodów z dokonanych przelewów oraz o przesłuchanie skarżącego i przeprowadzenie wywiadu środowiskowego i umożliwienie złożenia wyjaśnień na temat stanu zdrowia oraz przyczyn wcześniejszego niełożenia na utrzymanie osoby uprawnionej do alimentów. W uzasadnieniu stanowiska wyrażonego w odwołaniu przybliżono poszczególne zarzuty i wskazano, że rozstrzygnięcie organu administracji winno być poprzedzone szczególnie wnikliwą analizą sytuacji osobistej strony. Podniesiono, że skarżący w okresie ostatnich kilku miesięcy dokonał szeregu wpłat na rzecz osoby uprawnionej i na potwierdzenie tego dołączył stosowne dokumenty. Podniesiono, że uchybienia w postępowaniu dowodowym nie wystąpiłyby, gdyby organ działał prawidłowo i umożliwił skarżącemu czynny udział w postępowaniu. W ocenie pełnomocnika skarżącego brak było podstaw do wszczęcia i prowadzenia przedmiotowego postępowania.