Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 15 stycznia 2019 r., sygn. II SA/Bd 1205/18

Prawo miejscowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Grzegorz Saniewski Sędziowie: sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) asesor WSA Katarzyna Korycka Protokolant sekretarz sądowy Kamila Wesołowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi P. W. na uchwałę Burmistrz Miasta z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Uchwałą nr XXV/151/2017 z dnia 27 lutego 2017 r. Rada Gminy Lubraniec, na podstawie m.in. art. 11a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 856 ze zm., dalej powoływanej jako "ustawa o ochronie zwierząt"), przyjęła Program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy Lubraniec na rok 2017.

Uchwała ta została zaskarżona przez Prokuratora Rejonowego we Włocławku, który wniósł o stwierdzenie jej nieważności, zarzucając uchwale rażące naruszenie przepisów prawa, tj. art. 40 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 446 ze zm., dalej powoływanej też jako "usg") w zw. z art. 4 ust. 1 oraz art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1523 ze zm., dalej powoływanej jako "ustawa o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych") poprzez zaniechanie opublikowania uchwały w wojewódzkim dzienniku urzędowym i wskazanie w § 13 uchwały, że wchodzi ona w życie z dniem podjęcia, podczas gdy uchwała ta stanowi akt prawa miejscowego i winna zostać ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa Kujawsko-Pomorskiego.

W uzasadnieniu skargi Prokurator Rejonowy we Włocławku stwierdził, że Program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt, uchwalany na podstawie upoważnienia zawartego w art. 11a ust. 1 i 2 ustawy o ochronie zwierząt, stanowi akt prawa miejscowego i przytoczył argumenty na poparcie swego stanowiska, m.in. zróżnicowany charakter normatywny uchwały, występowanie norm o charakterze abstrakcyjno-konkretnym, generalny charakter postanowień uchwały. Podkreślił również, że zaskarżona uchwała, jako akt prawa miejscowego, w rozumieniu art. 87 ust. 2 i art. 94 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483 ze zm., dalej powoływanej jako "Konstytucja RP"), powinna zostać w świetle art. 42 usg w zw. z art. 13 pkt 2 i art. 2 ust. 1 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych, ogłoszona w wojewódzkim dzienniku urzędowym, które to ogłoszenie stanowi warunek wejścia jej w życie (art. 88 ust. 1 Konstytucji RP). Prokurator wskazał jednocześnie na fakt dotychczasowego istnienia zróżnicowanych poglądów, dotyczących charakteru prawnego uchwał w sprawie przyjęcia Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt i zwrócił uwagę na to, iż obecnie w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowało się stanowisko, zgodnie z którym wystarczy by chociaż jedna norma uchwały miała charakter generalno-abstrakcyjny, by cały akt miał przymiot aktu prawa miejscowego. Skoro więc Rada Miasta Włocławek, nie zaliczając przedmiotowej uchwały do aktów prawa miejscowego, nie skierowała jej wbrew ww. przepisom prawa do publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym, to tym samym niewykonanie wskazanego obowiązku publikacyjnego, warunkującego wejście w życie zaskarżonej uchwały, jest równoznaczne, jak stwierdził Prokurator, z istotnym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 91 ust. 1 usg, które powinno skutkować stwierdzeniem nieważności zaskarżonej uchwały, gdyż nieopublikowana uchwała nie weszła w życie i tym samym nie mogła wywołać skutków prawnych.