Postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 14 stycznia 2019 r., sygn. II SA/Bk 632/18

Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. K. o wznowienie postępowania sądowego w sprawie II SA/Bk 37/15, zakończonej prawomocnym wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2015 r., oddalającym skargę W. K. na decyzję P. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej p o s t a n a w i a odrzucić skargę o wznowienie postępowania

Uzasadnienie

Skarżący W. K. w piśmie procesowym z dnia 24 września 2018 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku "o ponowne rozpatrzenie sprawy w związku z chorobą zawodową". Ustanowiony z urzędu pełnomocnik w piśmie procesowym z 14 listopada 2018 r. sprecyzował, że skarżący wnosi o skargę o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II SA/Bk 37/15, oddalającym skargę na decyzję P. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w S. z dnia [...] października 2014 r. nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia u W. K. choroby zawodowej w postaci boreliozy, żądając uchylenia tego wyroku oraz rozpoznania sprawy i uchylenia zaskarżonej decyzji. Jako podstawę wznowienia wskazano przepis art. 273 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; dalej powoływana jako P.p.s.a.). Skarżący wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z zaświadczenia lekarskiego z dnia [...] listopada 2018 r. z którego wynika, że nie stwierdzono u niego jednostek chorobowych świadczących o późnym stadium boreliozy. W oparciu o treść tego zaświadczenia podniesiono, że z dużym prawdopodobieństwem przyjąć należy, iż u skarżącego nie wystąpią nigdy objawy późnego stadium boleriozy, tym bardziej że nie wystąpiły w ciągu 10 lat licząc od formalnego rozpoznania u niego choroby. Podkreślono, że borelioza nie ma jednolitego przebiegu objawów chorobowych i u każdego chorego może wywoływać zupełnie inne dolegliwości. Ponadto nie ma możliwości określenia dokładnego czasu w jakim mogło dojść do zakażenia. Stąd też, zdaniem skarżącego, pozwala to z wysokim prawdopodobieństwem na przyjęcie, iż zachorowanie na boreliozę nastąpiło u niego podczas wykonywanej pracy zawodowej. Skarżący stwierdził, że okoliczność wynikająca z zaświadczenia lekarskiego stanowi kluczowy dowód w sprawie, albowiem gdyba ta informacja była znana sądowi w chwili orzekania, to wynik sprawy byłby zupełnie inny.