Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 listopada 2018 r., sygn. VIII SA/Wa 597/18

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Nawrot, Sędziowie Sędzia WSA Artur Kot (sprawozdawca), Sędzia WSA Justyna Mazur, Protokolant Sekretarz sądowy Karolina Kaca, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2018 r. w Radomiu sprawy ze skargi T. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...]maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za IV kwartał 2014 roku 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...]na rzecz skarżącego T. M. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Decyzją z [...] maja 2018 r., po rozpatrzeniu odwołania T. M. (dalej: "skarżący"), Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. (dalej: "organ odwoławczy", "DIAS" lub "Dyrektor IAS") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w R. (dalej: "NUS", "Naczelnik US" lub "organ I instancji") z [...] października 2017 r. Przedmiotem tych decyzji było określenie skarżącemu zobowiązania z tytułu podatku od towarów i usług za IV kwartał 2014 r. Jako podstawę prawną swojej decyzji Dyrektor IAS wskazał między innymi przepisy art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT" lub "uptu"), a także art. 21 § 1 pkt 1, § 2 i § 3 oraz art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.; dalej: "Op").

2. Stan faktyczny.

2.1. Naczelnik US ustalił, że w kontrolowanym okresie skarżący prowadził działalność gospodarczą (T. PPHU z/s w R.) w zakresie produkcji odzieży skórzanej. Był zarejestrowanym podatnikiem VAT. Deklaracje składał w okresie kwartalnym. Zatrudniał dwie osoby. Przedmiotem sprzedaży była skóra odzieżowa, wyprawiona, licowa oraz kurtki skórzane. Zdaniem NUS skarżący bezpodstawnie odliczał podatek naliczony wynikający z 10 faktur VAT, które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, tj. dostawy na rzecz skarżącego towarów (skór) przez ich wystawcę ([...] T. P.). Decyzją z [...] października 2017 r. Naczelnik US określił zatem skarżącemu zobowiązanie w podatku od towarów i usług za IV kwartał 2014 r., powołując się zasadniczo na art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o VAT. Zdaniem organu I instancji, skarżący nie dochował należytej staranności w doborze kontrahenta, od którego rzekomo kupował towary (skóry). T. P. w rzeczywistości nie prowadził działalności gospodarczej, stwarzał jedynie pozory jej prowadzenia. Skarżący nie weryfikował zaś dokumentacji przedstawionej przez wystawcą spornych faktur, nie weryfikował "na bieżąco" przebiegu zawieranych transakcji i nie był w stanie wskazać szczegółów z nimi związanych. Sam kupował skóry we W.. Nie był mu zatem potrzebny "pośrednik". Faktury wystawione przez T. P. miały mu służyć jedynie do wprowadzenia do obrotu towaru niewiadomego pochodzenia i zmniejszenia obciążeń podatkowych. Bezsporna jest wysokość podatku należnego, a przez to brak było podstaw do uzupełniania materiału dowodowego w tym zakresie (zob. s. 14 - 18, 20, 21, 29 i 33 decyzji NUS).