Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 listopada 2018 r., sygn. I SA/Po 1204/17

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Protokolant: st. sekretarz sądowy Katarzyna Fornalik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2018 r. sprawy ze skargi E.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości w podatku od nieruchomości oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu [...] listopada 2017 r. E. M. wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2017 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Miasta C. z [...] lipca 2017 r. nr [...], odmawiającą rozłożenia na raty zaległości w podatku od nieruchomości.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło na tle stanu faktycznego sprawy, w której wnioskiem z [...] maja 2017 r. E. M. wystąpił do Burmistrza Miasta C. o rozłożenie na raty zaległości w podatku od nieruchomości położonej w P. kwocie [...]zł, uzasadniając wniosek bardzo ciężką sytuacją finansową. W odpowiedzi na wezwanie organu, skarżący przedłożył [...] za 2016 r. i wyciąg z rachunku bankowego, potwierdzający kwotę otrzymywanego [...] maja 2017 r. świadczenia z ZUS oraz wskazał, że proponuje rozłożenia zaległości na 6 rat, zaznaczając że pierwsza wpłata zostanie dokonana 10 czerwca. Jednocześnie wniósł o wystawienie zaświadczenia o wykreśleniu hipoteki przymusowej w księdze wieczystej nieruchomości, której zaległy podatek dotyczy. Organ pierwszej instancji dołączył do akt zestawienie zaległości na dzień [...] lipca 2017 r. oraz akt notarialny z [...] czerwca 2017 r., zawierający umowę sprzedaży ww. nieruchomości.

Odmawiając rozłożenia wnioskowanego rozłożenia na raty ww. zaległości, Burmistrz - powołując się na przepis art. 67a § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.; dalej: "Ordynacja podatkowa") zaznaczył, że o przesłance "ważnego interesu" można mówić w razie znacznego obniżenia zdolności płatniczych podatnika spowodowanych np. zdarzeniem losowym, znalezieniem się podatnika w trudnej sytuacji życiowej, której nie mógł on zapobiec. Natomiast przez pojęcie "interes publiczny" należy rozumieć pewną potrzebę (dobro), której zaspokojenie powinno służyć zbiorowości lokalnej (mieszkańcom miasta) lub całemu społeczeństwu. Podkreślił też obowiązek terminowego i w pełnej wysokości regulowania podatków, zaznaczając wyjątkowy charakter ulg. Przypomniał również, że sposób rozstrzygnięcia sprawy ustawodawca pozostawił swobodnemu uznaniu organu podatkowego. Rozpatrując wniosek o umorzenie zaległości podatkowych organ podatkowy wziął pod uwagę ważny interes podatnika, jego trudną sytuację materialną i zdrowotną, nie dopatrzył się jednak żadnych szczególnych i nadzwyczajnych okoliczności, które obligowałyby go do zastosowania ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych. Wyjaśnił, że sytuacja materialna podatnika, przedstawiana przez niego na potrzeby niniejszego postępowania, nie uległa znacznemu pogorszeniu i jest podobna do tej, którą organ wziął pod uwagę udzielając wcześniej ulgi polegającej na umorzeniu zadłużenia w podatku od nieruchomości za lata 2009-2012 oraz zadłużenia w podatku od środków transportowych za lata 2009-2012. Podkreślił też, że skarżący nie korzysta i nie korzystał ze wsparcia organów pomocy społecznej, o taką pomoc nie występował, co oznacza, że własnym staraniem zaspakaja swoje podstawowe potrzeby życiowe. Analizując zaległości podatnika zauważył, że obejmują one lata 2013-2017, zaś wcześniej, tj. za lata 2009-2012 zaległości zostały mu umorzone, oznacza to, że przez 9 lat unikał płacenia podatku za ww. nieruchomość. Organ zauważył, że w poprzednich wnioskach o umorzenie lub rozłożenie na raty skarżący motywował je bezskutecznymi próbami sprzedaży ww. nieruchomości, jednakże [...] czerwca 2017 r. sprzedał tę nieruchomość i zobowiązał się wobec kupującego do spłaty zaległości zabezpieczonej hipoteki. Wskazując na koniczność brania pod uwagę ważnego interesu publicznego, Burmistrz wyjaśnił, że nie zachodzą żadne szczególne okoliczności przemawiające za tym, aby zaległości podatkowe skarżącego rozłożyć na raty. Zdaniem organu, niezasadna byłaby kolejna ulga w spłacie zaległości podatkowych, bowiem nie gwarantowałoby to, że podatnik następne swoje zobowiązania będzie regulował w pełnej wysokości i w terminach przewidzianych przepisami prawa, szczególnie wtedy, gdy może spłacić zaległość z uzyskanych środków ze sprzedaży nieruchomości.