Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 8 listopada 2018 r., sygn. I SA/Ol 471/18

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Renata Kantecka, Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski, asesor WSA Katarzyna Górska (sprawozdawca),, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2018 r. w Olsztynie sprawy ze skargi M. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych na 2018 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga M. W. (dalej: "podatnik", "strona" lub "skarżący") dotyczy decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (dalej: "organ odwoławczy" lub "DIAS") utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego (dalej: "organ pierwszej instancji" lub "NUS") z dnia "[...]" o nr: "[...]" odmawiającą ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych na 2018 r.

Z akt sprawy wynika, że podatnik złożył w dniu "[...]" wniosek o ograniczenie poboru należnych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w 2018 r. w pełnym zakresie. Jako przyczynę złożenia wniosku podał, iż jest marynarzem i w 2018 r. będzie wykonywał pracę najemną na pokładzie statków eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w Norwegii: "[...]". Podatnik powołał się na Konwencję między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej: "Konwencja"). Powołał się także na przepis art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "ustawa updf"), zawierający tzw. ulgę abolicyjną. Zauważył, że w przypadku marynarza bezcelowe jest wpłacanie zaliczek do urzędu skarbowego, z uwagi na ich zwrot po złożeniu zeznania rocznego.

Organ pierwszej instancji odmówił wnioskowanego ograniczenia poboru zaliczek, wskazując w uzasadnieniu decyzji, że nie została uprawdopodobniona przesłanka wykonywania pracy najemnej na pokładzie statku eksploatowanego w transporcie międzynarodowym. Statek A, na którym strona wykonywała pracę, jest statkiem typu FSO, którego przemieszczanie związane jest z koniecznością dotarcia do określonych złóż, a nie z przewozem. Zatem nie jest możliwe stwierdzenie, czy w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii.