Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 listopada 2018 r., sygn. II SAB/Kr 45/18

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący SNSA Anna Szkodzińska SWSA Jacek Bursa (spr.) SWSA Mirosław Bator po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 21 listopada 2018 r. sprawy ze skargi M. B. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. - Powiat Grodzki w przedmiocie nałożenie obowiązku wykonania robót budowlanych I. zobowiązuje Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. - Powiat Grodzki do wydania aktu w przedmiocie wniosku M. B. z dnia 17.06.2008 roku w terminie 14 dni; I. stwierdza, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania; II. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. - Powiat Grodzki miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. przyznaje od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. - Powiat Grodzki na rzecz skarżącej M. B. sumę pieniężną w wysokości 3000 (trzy tysiące) złotych;

Uzasadnienie

M. B. wniosła skargę na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. - Powiat Grodzki postępowania w sprawie robót budowlanych wykonanych w budynku, zlokalizowanym przy ul. [...] w K..

Zarzuciła w szczególności naruszenie art. 35 i art. 36 kpa, poprzez celowe przedłużanie postępowania, aby nie dopuścić do jego zakończenia, podkreślając iż zawiadomienie o samowoli budowlanej złożyła 17 czerwca 2008r. w zakresie adaptacji poddasza - wykonania łazienki na strychu, doprowadzenia mediów, wykucia okna. Dopiero 14 czerwca 2013r. organ wydał decyzję, która została uchylona przez organ II instancji z powodu braku zebrania materiału dowodowego. Następnie dopiero 30 maja 2016r. ponownie wydano decyzję pierwszoinstancyjną, która ponownie z powodu niewykonania zaleceń organu odwoławczego została uchylona. Przez 10 lat skarżony organ wydał tylko jedno postanowienie (17 grudnia 2008r.) i dwie wadliwe pod względem formalnym decyzje, które musiały być uchylone. Z uwagi na to skarżąca poniosła szkodę materialną związaną z brakiem możliwości zakończenia postępowania o zniesienie współwłasności wszczętego przez I. Z., co spowodowało powstanie kosztów w wysokości ponad 50 tys. zł, jakie obciążyły skarżącą.