Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 11 października 2018 r., sygn. I SA/Ol 393/18

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski, Sędziowie sędzia WSA Wiesława Pierechod,, asesor WSA Katarzyna Górska (sprawozdawca), Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2018r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2013r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga Spółki A (dalej: "strona", "podatnik", "skarżąca" lub ""[...]"") dotyczy decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej: "organ odwoławczy", "SKO" lub "Kolegium") utrzymującej w mocy decyzję Prezydenta Miasta (dalej: "organ podatkowy" lub "Prezydent") w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2013 r. w kwocie 415.078 zł.

Z akt sprawy wynika, że Spółka A w deklaracji podatkowej złożonej w dniu "[...]" nie wykazały gruntów, budynków i budowli przekazanych spółce B (dalej: ""[...]""). Nieruchomości te zostały wykazane w deklaracji złożonej przez Spółkę B. Organ podatkowy zakwestionował status Spółki B jako podatnika i uznał, że jest nim Spółka A, wobec czego wszczął wobec tego podmiotu postępowanie podatkowe, zakończone decyzją Prezydenta, utrzymaną w mocy przez SKO.

Z akt sprawy wynika, że główną kwestią sporną w toku postępowania było to, kto jest podatnikiem podatku od nieruchomości, tj. Spółka A czy też B. Ponadto sporne było zastosowanie zwolnienia podatkowego z art.7 ust.1 pkt 1 lit.a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: "ustawa upol"), co wiąże się z wyjaśnieniem dwóch kwestii: kto jest zarządcą infrastruktury kolejowej oraz czy w skład tej infrastruktury wchodzą bocznice kolejowe. Sporna była także kwestia stawki podatku dla budynku schroniska DS.

Na etapie postępowania podatkowego organy podatkowe obu instancji zajmowały następujące stanowisko: