Wyrok WSA w Kielcach z dnia 18 października 2018 r., sygn. I SA/Ke 307/18

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Rojek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska, Sędzia WSA Danuta Kuchta, Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Szyszka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2018 r. sprawy ze skargi K. spółka jawna W.S., E. S. w K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do marca 2012 r. oraz za II, III i IV kwartał 2012 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

1.1 Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K. (dalej: dyrektor) decyzją

z [...] 2018 r. nr [...] rozpatrując odwołanie K. spółka jawna W. S., E.S. (dalej: spółki) od decyzji Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z [..] 2017 r. nr [...]:

- uchylił ww. decyzję i umorzył postępowanie w sprawie w części dotyczącej określenia w podatku od towarów i usług za luty 2012 r., marzec 2012 r. i III kwartał 2012 r. kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy,

- uchylił ww. decyzję w części dotyczącej określenia w podatku od towarów i usług za II kwartał 2012 r. i IV kwartał 2012 r. i określił w podatku od towarów i usług za II kwartał 2012 r. kwotę zobowiązania podatkowego w wysokości [...] zł oraz za IV kwartał 2012 r. kwotę zobowiązania podatkowego w wysokości [...] zł,

- utrzymał w mocy ww. decyzję w części dotyczącej określenia w podatku od towarów i usług za styczeń 2012 r. zobowiązania podatkowego w wysokości [...] zł.

1.2 Organ ustalił, że spółka prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest szycie i sprzedaż męskich koszul. Ujawnione w czasie kontroli nieprawidłowości w zakresie ewidencjonowania sprzedaży dały podstawę do stwierdzenia, że komputerowe rejestry dostaw VAT za styczeń, luty, marzec 2012 r. oraz II, III i IV kwartał 2012 r. prowadzone były nierzetelnie, a zapisy w nich zawarte nie odzwierciedlały stanu faktycznego i nie obrazowały rzeczywistych rozmiarów działalności gospodarczej. Spółka nie rejestrowała wszystkich zdarzeń gospodarczych, nie ujawniła całkowitej (faktycznej) sprzedaży uszytych koszul, wskutek czego zaniżyła wartość rzeczywistej sprzedaży netto i podatku należnego za poszczególne okresy rozliczeniowe 2012 r. Dowodem w sprawie były druga ewidencja sprzedaży oraz ewidencja zwrotów koszul, prowadzone ręcznie. W wyniku ich analizy a także w świetle zeznań świadków, tj. przedstawicieli handlowych, magazyniera i pracowników produkcji oraz zeznań i wyjaśnień złożonych przez kierownika B. S., nie dano wiary temu, że prowadzone w formie zeszytu ręczne ewidencje wydania towaru do sprzedaży oraz zwrotów, przy braku w spółce jakiejkolwiek innej dokumentacji odzwierciedlającej poszczególne etapy produkcji, magazynowania i sprzedaży, są wyłącznie prywatnymi notatkami B. S., służącymi tylko kontroli ruchu towarów i do sprawowania nadzoru. Osoba ta w trakcie kontroli doraźnej ewidencje te okazała jako dowody sprzedaży nieudokumentowanej. W związku z tym ustalono, że ewidencja ręczna sprzedaży w rzeczywistości była zbiorczym zestawieniem wszystkich sztuk koszul, które opuściły zakład, nazwanym przez B. S. w oświadczeniu z 8 września 2016 r. "zeszytem wyjść towaru z zakładu". Drugi z prowadzonych zeszytów dotyczył odnotowywanych zwrotów koszul. Skrupulatny sposób prowadzenia zeszytu dzień po dniu, z sumaryczną ilością wydanych koszul dziennie i narastająco, z podziałem na hurt i detal, a także ze wskazaniem miejsc prowadzenia sprzedaży, odzwierciedlał faktyczną ofertę sprzedażową wyprodukowanych koszul, a po uwzględnieniu zwrotów koszul dał faktyczny obraz wielkości sprzedaży w spółce. Wywiedziono, że działanie strony polegające na unikaniu składania znaczących dla sprawy wyjaśnień oraz wielokrotnie wyrażany sprzeciw spółki wobec przyjęcia przez organ zeszytu wydania towarów do sprzedaży i zeszytu zwrotów jako podstawy do ustalenia niezaewidencjonowanej ilości koszul, nie okazując przy tym żadnych innych dowodów, miał na celu ukrycie faktycznej wielkości sprzedaży koszul dokonanej przez spółkę, a w konsekwencji uniknięcie wymiaru podatku. Stwierdzono, że spółka nie zaewidencjonowała sprzedaży detalicznej 285 sztuk koszul. Wysokość sprzedaży hurtowej przyjęto natomiast zgodnie z okazanymi i zaewidencjonowanymi fakturami VAT.