Wyrok WSA w Opolu z dnia 26 września 2018 r., sygn. I SA/Op 249/18

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Wojciechowska Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki (spr.) Sędzia WSA Marzena Łozowska Protokolant Starszy inspektor sądowy Iwona Bergiel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2018 r. sprawy ze skargi W. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 26 kwietnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług kwoty podatku do zapłaty za okresy od marca do czerwca i od września do grudnia 2013 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez W. G. (dalej wskazywanego również jako: strona, skarżący, podatnik) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 26 kwietnia 2018 r., wydana na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) - dalej w skrócie "op", którą organ ten utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 27 lipca 2017 r. określającą, na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.: dalej jako uptu) kwoty podatku do zapłaty za okresy od marca do czerwca i od września do grudnia 2013 r. w wysokościach odpowiednio: 24.357 zł, 41.796 zł, 23.644 zł, 18.256 zł, 52.029 zł, 78.660 zł. 33.971 zł i 12.098 zł.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym sprawy.

Podatnik w 2013 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą A (dalej w skrócie: A), której przeważającym rodzajem było świadczenie usług budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD 81.30.Z.)

W wyniku kontroli podatkowej przeprowadzonej w firmie skarżącego w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania, prawidłowości obliczania, zeznania oraz wpłacania podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2013 r. stwierdzono nieprawidłowości w rozliczeniu podatku od towarów i usług, będące wynikiem ustaleń, że podatnik zarówno ujmował w swej ewidencji podatkowej, jak i sam wystawiał, faktury nieodzwierciedlające opisanych w nich czynności w ich rzeczywistym przebiegu. W oparciu o zebrany materiał dowodowy organ I instancji zakwestionował rzetelność faktur mających za przedmiot świadczenie usług budowlanych, przy wykonaniu których podatnik miał korzystać, zgodnie z jego wyjaśnieniami i przedstawioną dokumentacją, z usług następujących podwykonawców: B Sp. z o. o. z/s w [...], C z/s w [...], D Sp. z o. o. z/s w [...] i E Sp. j. z/s w [...]. Zdaniem organu, wynikający z treści faktur przebieg zdarzeń nie znajdował oparcia w zebranych dowodach, które wykluczyły udział ww. firm w wykonaniu przedmiotowych robót budowlanych. Skoro więc podatnik nie nabył usług budowlanych od w/w podmiotów to nie mógł następnie dokonać sprzedaży tych usług na rzecz dalszych odbiorców.