Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 4 września 2018 r., sygn. I SA/Gl 177/18

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ (spr.), Sędziowie WSA Agata Ćwik-Bury, Bożena Suleja-Klimczyk, Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 września 2018 r. sprawy ze skargi Skarbu Państwa - Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe Nadleśnictwo K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 3.317 (trzy tysiące trzysta siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Nr [...], wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. 2017. 201 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez Skarb Państwa Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe Nadleśnictwo K. (dalej podatnik lub strona), od decyzji Prezydenta Miasta R. (dalej organ podatkowy) z dnia [...] r. Nr [...] w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2012 rok w kwocie [...] zł, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach (dalej SKO lub Kolegium) utrzymało w mocy decyzję organu podatkowego.

Uzasadniając rozstrzygnięcie SKO wskazało, że decyzją z dnia [...] r. organ podatkowy określił stronie sporne zobowiązanie podatkowe w kwocie [...] zł, zaś decyzją z dnia [...] r. Kolegium, w wyniku rozpatrzenia odwołania podatnika uchyliło tę decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania przez organ podatkowy, który wydał decyzję skarżoną obecnie odwołaniem. W odwołaniu tym strona podniosła naruszenie przepisów postępowania z uwagi na wydanie decyzji w oparciu o nieaktualne zapisy ewidencji gruntów i budynków, z pominięciem danych tejże ewidencji, która w dacie wydania decyzji była już zaktualizowana oraz naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tj. 2010. 193. 1287 ze zm., dalej ustawa) i art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. 1991. 95. 613 ze zm.) dalej ustawa podatkowa. Strona twierdziła, że organ podatkowy bezpodstawnie odwołał się do historycznych zapisów w ewidencji gruntów i budynków, które z uwagi na ich sprzeczność z okolicznościami faktycznymi i przepisami prawa zostały w latach 2013-2015 zmienione. Wskazała na niezgodność danych zawartych w ewidencji w 2013 r. z art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 o lasach (t.j. Dz. U. 2017. 788).