Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 27 czerwca 2018 r., sygn. IV SA/Wr 215/17

Prawo pomocy

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Dukiel po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale IV wniosku K. G. - kuratora dla osoby nieobecnej M. F. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym w sprawie ze skargi M. F. reprezentowanej przez kuratora K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...],nr [...] w przedmiocie ustalenia należności podlegającej zwrotowi z tytułu opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia: utrzymać w mocy postanowienie starszego referendarza sądowego z dnia 28 maja 2018 r. sygn. akt IV SA/Wr 215/17

Uzasadnienie

W rozpoznawanej sprawie postanowieniem Sądu Rejonowego dla W. Fabrycznej we W. z dnia 1 grudnia 2015 r. sygn. akt III RNS 1142/15 ustanowiono, na wniosek organu administracji I instancji, kuratora w osobie aplikanta adwokackiego K. G. dla nieznanej z miejsca pobytu strony skarżącej w celu jej reprezentowania w postępowaniu administracyjnym w sprawie zwrotu zaległych opłat od spadkobiercy mieszkańca domu pomocy społecznej. Ustanowiony kurator reprezentował stronę w postępowaniu administracyjnym. W ustawowym terminie kurator wniósł skargę do tut. Sądu na wskazaną w sentencji decyzję. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 14 czerwca 2017 r, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzająca ją decyzję organu I instancji. Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł organ administracji. Następnie kurator pismem z dnia 19 września 2017 r. sporządził odpowiedź na skargę kasacyjną i wniósł o odrzucenie tej skargi lub jej oddalenie, a także o przyznanie na rzecz kuratora kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym, która nie została pokryta w całości ani w części według nom przepisanych. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 23 stycznia 2018 r. sygn. akt I OSK 1190/17 uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę, a w pkt 2 zasadził od skarżącej na rzecz SKO kwotę 100 zł. Pismem z dnia 19 marca 2018 r. kurator ponownie wniósł o przyznanie na rzecz kuratora kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym, przed NSA, która nie została pokryta w całości ani w części według nom przepisanych. Postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2018 r. starszy referendarz sądowy odmówił przyznania kuratorowi wynagrodzenia za udział w postępowaniu kasacyjnym. Kurator w ustawowym terminie złożył sprzeciw od powyższego postanowienia wnosząc o zmianę zaskarżonego postanowienia. Postanowieniem z dnia 14 maja 2018 r. tut. Sąd utrzymał w mocy postanowienie starszego referendarza sądowego z dnia 10 kwietnia 2018 r. sygn. akt IV SA/Wr 215/17. Pismem z dnia 7 maja 2018 r. kurator wniósł o przyznanie na rzecz kuratora kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu przez Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu, która nie została pokryta w całości ani w części według nom przepisanych. Postanowieniem z dnia 28 maja 2018 r. starszy referendarz sądowy odmówił przyznania kuratorowi od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia referendarz podzielił stanowisko wyrażone w wymienionym wyżej postanowieniu tut. Sądu z dnia 14 maja 2018 r. Sąd utrzymując w mocy postanowienie starszego referendarza sądowego z dnia 10 kwietnia 2018 r. w odniesieniu do wniosku kuratora o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, jednoznacznie wskazał, że kurator ustanowiony na podstawie art. 184 ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy ( Dz.U. z 2017, poz. 682 dalej: kro) w związku z art. 601 ustawy z dnia z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 650 dalej kpc) na wniosek złożony na podstawie art. 34 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm. dalej: kpa) nie jest zastępcą prawnym strony skarżącej, nie jest też jej pełnomocnikiem, którego umocowanie do działania wynika z treści przepisu 244 § 2 p.p.s.a. w rozumieniu art. 36 pkt 2 p.p.s.a. i w zakresie określnym w art. 39 p.p.s.a. Zatem z tych względów nie możne nawet w przypadku gdy jest z zawodu jednym z podmiotów wymienionych w art. 244 § 2 p.p.s.a. skutecznie wnosić o zasądzenie kosztów przez tutejszy Sąd, w tym także kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w trybie art. 250 p.p.s.a. Wskazano, że Sąd Rejonowy jest właściwy do rozpoznania wniosku o przyznanie kosztów wykonywania kurateli, skoro kurator dla osoby nieobecnej został ustanowiony na mocy postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej we W. z dnia 1 grudnia 2015 r. sygn. akt III RNS 1142/15 na wniosek złożony przez organ administracji I instancji właściwy w przedmiotowej sprawie. W konsekwencji ten Sąd Rejonowy pozostaje właściwy do rozstrzygania wszelkich kwestii związanych z wynagrodzeniem kuratora w tym także zasądzenia kosztów za udział w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym. Kurator w ustawowym terminie złożył sprzeciw od powyższego postanowienia wnosząc o zmianę zaskarżonego postanowienia. W uzasadnieniu wskazał, że funkcja kuratora jest zbliżona do roli pełnomocnika. Pokreślił, że stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu jest sprzeczne z poglądem wyrażonym w wyroku tut. Sądu wydanym w tej sprawie w dniu 14 czerwca 2018 r. , uchylonym w całości wyrokiem NSA ( z dnia 23 stycznia 2018 r. sygn. akt I OSK 2317/17 dodanie Sądu). Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje: