Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 28 czerwca 2018 r., sygn. II SA/Sz 465/18

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj, Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi P. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia wychowawczego oddala skargę.

Uzasadnienie

Działając na podstawie art. 2, art. 4, art. 5, art. 10, art. 13, art. 18, art. 24 ust. 1, art.27 ust. 3, art. 28, art. 48 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, Burmistrz M. decyzją z dnia [...] r. nr [...], w pkt 1 odmówił przyznania P. B. świadczenia wychowawczego na N. B., w pkt 2 przyznał wnioskodawcy świadczenie wychowawcze na S. P. B. w kwocie [...] zł miesięcznie, na okres od 1 października 2017 r. do 30 września 2018 r.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że w dniu [...] r. P. B. złożył wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na drugie dziecko, córkę N. B.. W złożonym wniosku, w składzie rodziny wnioskodawca podał syna K. B., który zgodnie z Wyrokiem Sądu Okręgowego w S. z dnia [...] r. sygn. akt [...] zamieszkuje z matką J. B.. Sąd ustalił kontakty wnioskodawcy z synem poza miejscem zamieszkania dziecka i bez udziału matki J. B..

Organ stwierdził, że zgodnie z definicją rodziny zawartą w art. 2 pkt 16 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, syn K. B., który mieszka w S. nie jest członkiem rodziny wnioskodawcy. Tym samym córka N. B., która mieszka z wnioskodawcą i jego obecną żoną w W. nie jest drugim dzieckiem, a pierwszym dzieckiem. Organ uznał, że P. B. spełnia warunki tylko do przyznania prawa do świadczenia wychowawczego na syna S. B..

W odwołaniu od powyższej decyzji P. B. zarzucił naruszenie art. 2, art. 4, art. 5, art. 10, art. 13, art. 18, art. 24 ust 1, art. 24 ust. 3, art. 28 oraz art. 48 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowaniu dzieci poprzez ich błędne zastosowanie i uznanie, że zgodnie z zawartą we wskazanej ustawie definicją rodziny, syn skarżącego K. B. nie jest członkiem rodziny skarżącego i tym samym córka skarżącego N. B. nie jest drugim, lecz pierwszym dzieckiem w rodzinie i w konsekwencji błędne przyjęcie, że skarżącemu nie należy się wnioskowane świadczenie wychowawcze.