Wyrok WSA w Kielcach z dnia 28 czerwca 2018 r., sygn. II SA/Ke 308/18

Budowlane prawo

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Armański, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Wojewody z dnia [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 16.03.2018r. znak: [...] Wojewoda , po rozpatrzeniu odwołania S. F., utrzymał w mocy decyzję nr [...] Prezydenta Miasta z dnia 4.04.2017r. znak: [...]

w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Pismem z dnia 20.12.2016r Dyrektor Miejskiego Zarządu Dróg (dalej MZD), jako zarządca dróg gminnych, wniósł o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: "Rozbudowa ul. P. w K. na odcinku od ul. P. do posesji nr 85".

Decyzją z dnia 4.04.2017r. Prezydent Miasta, działając na podstawie art. 11a ust. 1, art. 11b, art. 11d, art. 11f., art. 11i ust. 1, art. 12, art. 17, art. 19, art. 20 ust. 1-3 ustawy z dnia 10.04.2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2015r. poz. 2031), zwanej dalej "specustawą", udzielił zezwolenia na realizację inwestycji drogowej dla zadania pn.: "Rozbudowa ul. P. w K. na odcinku od ul. P. do posesji nr 85".

W odwołaniu od ww. decyzji, uzupełnionym w dniu 21.04.2017r., S. F. zarzucił organowi I instancji naruszenie art. 107 K.p.a przez brak wskazania w kontrolowanym rozstrzygnięciu trybu przejęcia działki o nr ewid. 776 stanowiącej własność, a także brak wskazania przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9.11.2010r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacznie oddziaływać na środowisko (zwanego dalej rozporządzeniem) jakie zostały w sprawie zastosowane i jakie w tym zakresie zostały poczynione czynności sprawdzające. Zdaniem strony rozporządzenie wykonawcze nie może stanowić podstawy ingerencji w osobiste prawa obywatela. W odwołaniu wskazano również na naruszenie, wydanego na podstawie art. 7 ust. 3 tej ustawy Prawa o ruchu drogowym, rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 3.07.2003r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach w zakresie usytuowania przystanków. Strona podniosła ponadto, że w pkt 5 na stronie 3 zaskarżonej decyzji nieprawidłowo ustalono stan faktyczny w sprawie, niepoparty stosownymi badaniami, gdyż zawarto w nim m.in. stwierdzenia dotyczące nie utrudniania dostępu do drogi publicznej i kanalizacji oraz nie powodowania nadmiernego hałasu i wibracji. Tymczasem wjazdy na posesję odwołującego się i nieruchomości sąsiednich mają być usytuowane w odległości 18 m - podczas gdy warunki techniczne wymagają odległości 30 m, przy czym realizacja inwestycji powoduje brak dostępu tych posesji do sieci kanalizacyjnej, a lokalizacja przystanku autobusowego na wysokości działki nr 776 powoduje duży hałas. Duży ruch samochodów osobowych i ciężarowych oraz autobusów na ul. P. powoduje, zdaniem S. F., że niemożliwym jest zatrzymanie samochodu na jezdni celem otwarcia bramy do wjazdu na posesję bez łamania przepisów o ruchu drogowym. Zatrzymanie zaś pojazdu na wjeździe, blokuje chodnik i ścieżkę rowerową, co naraża zdrowie i życie pieszych oraz rowerzystów. Ponadto lokalizacja przystanku autobusowego na wysokości jego posesji oraz realizowany węzeł "G." zwiększy uciążliwości powodowane przez ten przystanek, tj.: zablokuje przepustowość ul. P. oraz wjazd i wyjazd z posesji, a projektowana wiata przystanku będzie ograniczać widoczność, autobusy zatrzymujące się i ruszające z przystanku będą emitować toksyczne spaliny i hałas.