Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 maja 2018 r., sygn. II SA/Wa 1375/17

Stopnie i tytuły naukowe

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska (spr.), Piotr Borowiecki, Protokolant specjalista Ewa Kielak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2018 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy poparcia wniosku o nadanie tytułu naukowego oddala skargę

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...], wydanym na podstawie na art. 29 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. z 2014 r., poz. 1852) Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów wznowiła z urzędu postępowanie w sprawie o nadanie tytułu profesora nauk [...] J. S., z wniosku Rady Wydziału [...] im. [...] w K.

W uzasadnieniu postanowienia Centralna Komisja wskazała, że zaistniały okoliczności wskazujące, że tytuł profesora mógł zostać nadany na podstawie dorobku powstałego z naruszeniem prawa, w tym praw autorskich lub dobrych obyczajów w nauce, polegających na przedstawieniu jako własnej monografii profesorskiej pracy innego autora, przetłumaczonej z języka angielskiego.

W następstwie tego postanowienia, Rada Wydziału [...] wznowiła postępowanie w sprawie wniosku o nadanie dr hab. J. S. tytułu profesora.

Uchwałą nr [...] z dnia [...] lutego 2016 r. Rada Wydziału [...] im. [...] w K. odmówiła poparcia wniosku, o nadanie tytułu profesora, a uchwałę z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] uchyliła uchwałę nr [...] z dnia [...] grudnia 2007 r., popierającą wniosek o nadanie tytułu profesora J. S.

Odwołanie od uchwały nr [...] z [...] lutego 2016 r. Rady Wydziału [...] im. [...] w K. wniósł pełnomocnik J. S., który zaskarżonej uchwale zarzucił:

1. naruszenie art. 26 ust. 1 ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, dalej u.s.n. oraz art. 149 § 2 k.p.a. w zw. z art. 151 § 1 pkt 2 k.p.a. w zw. z art. 29 ust. 2 u.s.n., poprzez niezastosowanie art. 26 ust. 1 u.s.n., tj. nierozważenie, czy w niniejszej sprawie zostały spełnione przesłanki, o których mowa w tym przepisie, tj. czy skarżący ma osiągnięcia naukowe, znacznie przekraczające wymagania stawiane w przewodzie habilitacyjnym oraz czy posiada poważne osiągnięcia dydaktyczne, w tym w kształceniu kadry naukowej, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie art. 149 § 2 w zw. z art. 151 § 1 pkt 2 k.p.a. w zw. z art. 29 ust. 2 u.s.n. polegające na ograniczeniu się do badania przesłanek określonych w art. 29 ust. 2 u.s.n., których spełnienie mogło co najwyżej uzasadniać wznowienie postępowania o nadanie tytułu, ale nie mogło stanowić samodzielnej podstawy do rozstrzygnięcia co do istoty sprawy, w przedmiocie poparcia wniosku o nadanie tytułu profesora, podczas gdy Rada Wydziału, w razie ustalenia podstaw do wznowienia postępowania, powinna na nowo ocenić, czy skarżący, ze względu na posiadane osiągnięcia, w świetle okoliczności uzasadniających wznowienie postępowania, w dalszym ciągu spełnia przesłanki do nadania tytułu profesora wskazane w art. 26 ust. 1 u.s.n.,