Wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 maja 2018 r., sygn. II SA/Łd 2/18

Pomoc społeczna

Dnia 15 maja 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Sekunda - Lenczewska Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędzia WSA Magdalena Sieniuć (spr.) Protokolant Specjalista Anna Kośka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2018 roku sprawy ze skargi M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego 1) oddala skargę; 2) przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi adwokat A. B., prowadzącej Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ulicy A , kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych powiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu. a.bł.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. dnia [...] znak: [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego na zakup posiłku lub żywności w ramach programu wieloletniego "Pomoc państwa w zakresie dożywiania".

Jak wynika z akt sprawy, ww. decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta P. odmówił przyznania M. D. zasiłku celowego na zakup posiłku lub żywności w ramach programu wieloletniego "Pomoc państwa w zakresie dożywiania".

W uzasadnieniu organ wskazał, że wnioskodawca wystąpił w październiku 2017 r. o udzielenie pomocy społecznej w formie zasiłku okresowego, zasiłku celowego na zakup posiłku, zasiłku celowego na zakup opału. Wyjaśnił, że M. D. zamieszkuje sam, prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, jest osobą bezrobotną zarejestrowaną w Powiatowym Urzędzie Pracy, bez prawa do zasiłku, jego źródło dochodu stanowi dodatek mieszkaniowy w wysokości 238,50 zł miesięcznie i dodatek energetyczny w wysokości 11,20 zł (łącznie miesięczny dochód stanowi kwota 249,72 zł). Jednocześnie wnioskodawca nie posiada orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, jak oświadczył - leczy się, jednak nie przedstawił zaświadczenia lekarskiego o niezdolności do pracy, mimo wielokrotnego motywowania przez pracownika socjalnego do ustalenia stopnia niepełnosprawności, nie wywiązał się on z ustaleń w tym zakresie. Nadto organ zauważył, że w dniu 8 września 2017 r. z M. D. został zawarty kontrakt socjalny, którego celem była poprawa jego sytuacji zawodowej i nabycie umiejętności poszukiwania zatrudnienia. Zgodnie z jego ustaleniami M. D. był zobowiązany do: kontaktu z doradcą zawodowym w Powiatowym Urzędzie Pracy, regularnych wizyt w Powiatowym Urzędzie Pracy celem przeglądania ofert pracy (raz w tygodniu), przedstawienia karty aktywności zawodowej pracownikowi socjalnemu (raz w tygodniu). Ponadto M. D. przedstawiono oferty pracy celem złożenia CV, zaproponowano skontaktowanie się z Agencją Pracy Tymczasowej A oferującą pracę na stanowisku: sortowanie przesyłek kurierskich oraz pakowanie świec. M. D. nie wywiązał się jednak z zobowiązań, kontrakt został zerwany. Ponadto organ stwierdził, że M. D. jest osobą młodą (40 lat), w wieku aktywności zawodowej, zatem powinien wykazać maksymalną współpracę, a także samodzielność w zakresie rozwiązywania swojej trudnej sytuacji życiowej, przede wszystkim poprzez podjęcie zatrudnienia, podczas gdy nie jest on zainteresowany podjęciem zatrudnienia, a tym samym poprawą swojej sytuacji życiowej. Jednocześnie M. D. kilkakrotnie był informowany o konsekwencjach braku współpracy z pracownikiem socjalnym w celu rozwiązania swojej trudnej sytuacji. Organ podkreślił, że pomoc społeczna nie jest i nie może być traktowana jak źródło dochodu służące zaspokajaniu nawet najbardziej uzasadnionych potrzeb życiowych. Tym samym brak współpracy ze strony M.D. z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu trudnej sytuacji poprzez brak aktywności zawodowej, niedotrzymanie postanowień kontraktu socjalnego stanowi podstawę do odmowy przyznania świadczenia.