Wyrok WSA w Kielcach z dnia 10 maja 2018 r., sygn. I SA/Ke 104/18

Egzekucyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kuchta, Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak, Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Michał Gajda, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2018 r. sprawy ze skargi Prezydenta Miasta K. Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego 1. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie organu pierwszej instancji; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. na rzecz Prezydenta Miasta K. Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K. postanowieniem

z [...] r., nr [...] utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. nr [...]z [...] r. w sprawie umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec zobowiązanego J.d. na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez Prezydenta Miasta K. nr [...] z [...] r., obejmującego należność z tytułu opłaty dodatkowej

za nieopłacone parkowanie

Organ podał, że Prezydent Miasta K. wystawił tytuł wykonawczy obejmujący należność z tytułu opłaty dodatkowej za nieopłacone parkowanie pojazdu J.d.. Postępowanie egzekucyjne wobec J.d. prowadził na podstawie w/w tytułu wykonawczego Naczelnik Urzędu Skarbowego

w S.. Postanowieniem z 29 listopada 2017 r. umorzono postępowanie egzekucyjne.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej przywołał treść art. 59 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji

(t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1201 ze zm.), dalej jako "u.p.e.a.". Wskazał, że egzekwowany na podstawie przedmiotowego tytułu wykonawczego obowiązek wynika z art. 13f ust. 1 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 460 ze zm.). Charakter pobieranej opłaty został wyjaśniony przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 10 grudnia 2002 r. w sprawie P 6/02. Trybunał stwierdził, że cechy podatku, które ma opłata dodatkowa pobierana w wysokości wyższej od wartości usługi, decydują o tym, że jest ona traktowana jako danina publiczna. Jest ona administracyjną karą pieniężną mającą na celu mobilizowanie podmiotów do terminowego i prawidłowego wykonywania obowiązków na rzecz państwa.