Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 23 kwietnia 2018 r., sygn. I SA/Wr 1138/17

Podatek akcyzowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Ciołek (sprawozdawca) Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska Protokolant: specjalista Paulina Wódka po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi L.Z. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1110/16 odrzucającym skargę L.Z. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 566/11 w sprawie ze skargi L.Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za lipiec 2009 r. I. wznawia postępowanie sądowoadministracyjne zakończone prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1110/16; II. uchyla postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1110/16 odrzucające skargę III. wznawia postępowanie sądowoadministracyjne zakończone prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 566/11; IV. uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 566/11; V. uchyla decyzję Dyrektora Izby Celnej we W z dnia [...], nr [...]; VI. zasądza na rzecz L.Z. od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W kwotę 1.353 (słownie: jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed Sądem pierwszej instancji.

1.1. Pismem z dnia 14 listopada 2017 r. L.Z. (dalej: Skarżący/Strona) wystąpił z wnioskiem o rozpoznanie skargi o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie art. 282 § 1 w zw. z art. 280 § 1 i § 2 oraz art. 281 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017r., poz. 1369 ze zm.; dalej: ppsa) oraz w świetle uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 16 października 2017r., I FPS 1/7, CBOSA. W uzasadnieniu wniosku odwołano się do treści ww. uchwały wskazującej, że podstawą wznowienia postępowania, o której mowa w art. 272 § 3 ppsa może być orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wydane w trybie pytania prejudycjalnego, nawet jeżeli to orzeczenie nie zostało doręczone stronie wnoszącej skargę o wznowienie postępowania. Skarżący zauważył, że w sprawie została odrzucona skarga oparta na podstawie art. 272 § 3 ppsa. W świetle powyższej uchwały odrzucenie jej w oparciu o art. 280 § 1 ppsa nie było uzasadnione, gdyż wbrew stanowisku Sądu zawartym w postanowieniu o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania skarga ta została oparta na ustawowej podstawie wznowienia. W świetle art. 280 § 2 ppsa wskazana uchwała NSA co najmniej uprawdopodabnia dopuszczalność wznowienia postępowania sądowego. Odniesiono się do postanowienia SN z dnia 14 stycznia 1999r., II UKN 417/98, w którym uznano, że odrzucenie skargi o wznowienie postępowania w trybie art. 410 § 1 i art. 411 ustawy z dnia 17 listopada 1964r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016r., poz. 1822 ze zm.) może nastąpić tylko wtedy, gdy skarga nie opiera się na ustawowej przesłance wznowienia, nie zaś gdy podstawa ta nie jest merytorycznie uzasadniona. Wskazano, że na obecnym etapie sprawa nie była rozpatrywana merytorycznie, a uchwała NSA wskazana na wstępie w zaistniałym stanie faktycznym co najmniej uprawdopodabnia dopuszczalność wznowienia. Ponadto orzeczenie w przedmiocie odrzucenia skargi nie jest rozstrzygnięciem wydanym na skutek skargi o wznowienie co do meritum sprawy (zasadności wznowienia i jego skutków). Dlatego nie dotyczy go zakaz wyrażony w art. 285 ppsa.