Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 kwietnia 2018 r., sygn. II SA/Gl 182/18

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędzia WSA Artur Żurawik, Protokolant specjalista Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi "A’ Spółka Jawna w W. w upadłości na uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej działkę nr [...], 2. zasądza od Gminy B. na rzecz "A" Spółka Jawna w W. w upadłości kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 5 maja 2015 r. skarżąca spółka: "A" Spółka Jawna w W. wniosła, w trybie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (obecnie: Dz.U. z 2017 r., poz. 1875), zwanej dalej u.s.g., skargę na uchwałę Rady Miejskiej B. z dnia [...] r., nr [...], w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta B. dla terenu położonego w dzielnicy G. w rejonie G.

w obrębie ulic: [...] (Dz. Urz. Woj. [...] z [...] r., poz. [...]).

W petitum skargi wskazano, że dotyczy ona tej części zaskarżonej uchwały, która reguluje przeznaczenie należącej do skarżącej działki nr 1, to jest w zakresie objętym postanowieniami § 7. Wniesiono o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części tj. § 7, ewentualnie o stwierdzenie jej niezgodności z prawem w tej części, a ponadto o zasądzenie kosztów postępowania.

Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie:

1. art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (wówczas: Dz. U. z 2012 r., poz. 647), zwanej dalej u.p.z.p., poprzez uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego sprzecznego ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy;

2. art. 64 ust. 1 i art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z art. 6 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 20 ust. 1 u.p.z.p. przez nadużycie władztwa planistycznego oraz nadmierną ingerencję w przysługujące skarżącej prawo własności przejawiające się w: