Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 marca 2018 r., sygn. III SA/Wr 32/18

Ruch drogowy; Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie Sędzia WSA Maciej Guziński, Sędzia WSA Anetta Chołuj, Tomasz Świetlikowski (sprawozdawca), Protokolant referent Aneta Szmyt, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 15 marca 2018 r. sprawy ze skargi P. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy j/n.

Decyzją z [...] października 2017 r., Prezydent W. (pełniący w tym przypadku obowiązki starosty) orzekł o zatrzymaniu prawa jazdy (kat. B) P. L. (dalej: skarżący) na okres 3 miesięcy (od [...] września do [...] grudnia 2017 r.). Powodem wydania decyzji była informacja z Policji o przekroczeniu przez skarżącego (kierującego pojazdem) dopuszczalnej prędkości o 59 km/h na obszarze zabudowanym w dniu [...] września 2017 r.

W odwołaniu, skarżący wniósł o uchylenie w/w decyzji w całości i zwrot prawa jazdy lub przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Zarzucił, że decyzja została wydana w oparciu o niepełny i nierzetelnie ustalony stan faktyczny. Dowodził, że z prawidłowo dokonanych ustaleń faktycznych wynika jednoznacznie, że brak jest podstaw do wydania w stosunku do niego decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy. Wskazał, że nie uwzględniono jego wniosku dowodowego i wniosku o zawieszenie postępowania "wobec okoliczności, że wynik niniejszego postępowania jest uzależniony od sprawy toczącej się przez Sądem Rejonowym w O.". Wyjaśnił, że nie przyjął mandatu, gdyż od początku negował prawidłowość dokonania pomiaru i fakt poruszania się z prędkością ustaloną przy pomiarze. Zauważył, że - wobec powyższego - sprawa spornego wykroczenia toczyła się przed Policją a następnie skierowana została do rozpoznania przez Sąd Rejonowy w O. Za błędną uznał odmowę zawieszenia postępowania zgodnie z art. 97 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm. - dalej: K.p.a.). Argumentował, że z niezrozumiałych powodów organ I instancji przyjął, że orzeczenie sądu powszechnego, rozstrzygające kwestię dopuszczenia się przez niego przekroczenia dozwolonej prędkości o ponad 50 km/h, nie ma dla rozstrzygnięcia sprawy znaczenia. Motywował, że okoliczność ta jest kluczowa dla podjęcia prawidłowej decyzji w sprawie o zatrzymanie prawa jazdy. Wskazał także na obowiązki organu wynikające z art. 7 i art. 8 K.p.a. Ocenił, że nie zostały one zrealizowane w sprawie. Stwierdził, że jego stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 19 lipca 2017 r. (III SA/Wr 324/17).