Wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 marca 2018 r., sygn. III SA/Lu 525/17

Drogi publiczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Grymuza, Sędziowie WSA Jerzy Drwal, WSA Robert Hałabis (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Barański, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 8 marca 2018 r. sprawy ze skargi T. S. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie przeniesienia decyzji zezwalającej na zajęcie pasa drogowego - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] sierpnia 2017 r., nr [...] - po rozpatrzeniu odwołania "T. S." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. - Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy S. z dnia [...] czerwca 2017 r. (nr [...]) o przeniesieniu decyzji zezwalającej na zajęcie pasa drogowego.

Zaskarżona decyzja wydana została w następującym stanie sprawy:

Wójt Gminy S. decyzją Nr [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r. (nr [...]), wydaną na podstawie art. 40 ust. 1, ust. 2 pkt 1 i 2, ust. 3, 5, 11 i 13 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, zezwolił A. B. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą "F. " w Ł., na zajęcie pasa drogowego oznaczonej w decyzji drogi gminnej, w celu wykonania budowy doziemnych telekomunikacyjnych przyłączy światłowodowych i ich umieszczenia w pasie drogowym, ustalając jednocześnie opłaty za zajęcie pasa drogowego w celu prowadzenia robót oraz za umieszczenie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej nie związanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego i nałożył obowiązek uiszczenia ustalonych opłat.

Pismem z dnia 31 marca 2017 r. "T. S." Spółka z o.o. w Ł. wniosła o przeniesienie w drodze decyzji, na podstawie art. 40e ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, praw i obowiązków A. B. wynikających z decyzji z dnia [...] sierpnia 2015 r. na jej rzecz jako podmiotu będącego nabywcą infrastruktury. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że spółka "T. S." przejęła od pierwotnie uprawnionej prawa do infrastruktury telekomunikacyjnej.