Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 27 lutego 2018 r., sygn. I SA/Ol 8/18

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ryszard Maliszewski, Sędziowie sędzia WSA Wojciech Czajkowski,, sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca), Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2018r. sprawy ze skargi B. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od lutego do grudnia 2011r. I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz strony skarżącą kwotę 11973 zł (jedenaście tysięcy dziewięćset siedemdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Celno - Skarbowego określił B.D. w podatku od towarów i usług nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy styczeń - grudzień 2011 r. oraz podatek do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu wystawienia faktur za luty - październik oraz grudzień 2011 r.

Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowiły ustalenia poprzedzającego je postępowania kontrolnego, w świetle których strona, prowadząc działalność gospodarczą pod firmą A, wystawiła na rzecz Spółki B z siedzibą w O. faktury sprzedaży usług budowlanych, które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Ponadto organ podatkowy I instancji odmówił stronie prawa do odliczenia w oparciu o wystawione na jej rzecz faktury przez Spółkę B i Zakład C, które również nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W podstawie prawnej decyzji organ I instancji powołał przepisy art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) oraz art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.).

Utrzymując tę decyzję w mocy, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w uzasadnieniu decyzji z dnia "[...]" ocenił, że w sprawie nastąpiło przedawnienie zobowiązań podatkowych styczeń - kwiecień 2011 r., w związku z czym w tym zakresie uchylił decyzję organu I instancji i umorzył postępowanie w sprawie. Wskazał, że na skutek toczącego się postępowania sądowego przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Olsztynie o sygn. akt I SA/Ol 144/15 w sprawie ze skargi na wydaną uprzednio decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", nastąpiło zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych za okres od 10 lutego do 28 lipca 2015 r., tj. o 169 dni. W konsekwencji termin przedawnienia zobowiązań za miesiące od lutego do listopada 2011 r. uległ przesunięciu na dzień 18 czerwca 2017 r. i na dzień 18 czerwca 2018 r. w przypadku zobowiązania za grudzień 2011 r. Ponadto pismem z dnia 13 grudnia 2016 r., doręczonym stronie w dniu 28 grudnia 2016 r., zawiadomiono stronę, iż w związku z wszczęciem postępowania karnego skarbowego w dniu 26 października 2016 r. nastąpiło zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych za miesiące od maja do października i grudzień 2011 r. W ocenie organu, z powyższego wynikało zatem, że zobowiązanie podatkowe za styczeń 2011 r. uległo przedawnieniu z dniem 31 grudnia 2016 r., a za miesiące od lutego do kwietnia 2011 r. - z dniem 18 czerwca 2017 r. Bieg terminu przedawnienia zobowiązań za miesiące od maja do października 2011 r. uległ natomiast zawieszeniu z dniem wszczęcia postępowania karnego skarbowego. Organ nie uwzględnił tym samym argumentacji pełnomocnika, że przedawnieniu uległy również zobowiązania podatkowe za pozostałe miesiące do listopada 2011 r. Wskazał, że postępowanie karne skarbowe dotyczyło jedynie okresu maj - październik i grudzień 2011 r., z pominięciem pozostałych okresów objętych postępowaniem kontrolnym, co zaprzeczało sugerowanej przez stronie zmowie organów podatkowych w podejmowaniu pozornych działań mających na celu wyłącznie uniknięcie przedawnienia zobowiązań podatkowych.