Wyrok WSA w Łodzi z dnia 28 lutego 2018 r., sygn. I SA/Łd 56/18

Podatek od towarów i usług

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski Sędzia WSA Cezary Koziński Protokolant: St. sekretarz sądowy Alina Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2018 r. sprawy ze skargi D. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za marzec, maj i czerwiec 2012 r. a także nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za styczeń, luty, kwiecień, lipiec, sierpień, październik, listopad i grudzień 2012 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. na rzecz skarżącego kwotę 11326 (jedenaście tysięcy trzysta dwadzieścia sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł. zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Celno -Skarbowego w Ł. z dnia [...] r., określającą D. K. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za marzec, maj, czerwiec i wrzesień 2012 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za styczeń, luty, kwiecień, lipiec, sierpień, październik, listopad i grudzień 2012 r.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że pismem z dnia 2 listopada 2012 r. podatnik wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku VAT oraz stwierdzenie zwiększenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za poszczególne miesiące w okresie od stycznia 2011 r. do sierpnia 2012 r. wraz z korektami deklaracji VAT-7. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że posługując się licencją udzieloną przez A Sp. z o.o. prowadzi sieć restauracji szybkiej obsługi na terenie całego kraju. W ramach tej działalności stosuje zróżnicowane sposoby sprzedaży produktów, to jest: wewnątrz restauracji, na wynos z przeznaczeniem do spożycia poza lokalem (tzw. "drive in" i "walk through") oraz na rzecz klientów wewnątrz galerii handlowych w wyznaczonych strefach (tzw. "food court"). Zdaniem podatnika sprzedaż produktów w systemach "drive in", "walk through" i "food court" należy traktować jako dostawę towarów (sprzedaż posiłków gotowych), a nie świadczenie usługi gastronomicznej. Tym samym sprzedaż taka powinna być opodatkowana stawką VAT w wysokości 5% - jako sprzedaż posiłków gotowych i dań - a nie stawką 8%. W swoim wniosku podatnik zaznaczył, że korekta nie dotyczy całej sprzedaży prowadzonej we wskazanych formach, a jedynie "gotowych posiłków i dań serwowanych na ciepło, w postaci gotowej do spożycia przez klienta A , w tym w szczególności kanapki typu [...],[...] z szynką i z serem, [...], Kanapki typu [...], placki ziemniaczane, kanapki z wkładem mięsnym (np. [...],[...],[...],[...],[...]),[...], Sałatka [...], Frytki, pieczone kartofelki - czyli produkty, mieszczące się w grupowaniu 10.85.1 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 2008 r., w odniesieniu do których zastosowanie ma pozycja 28. załącznika nr 10 do ustawy o VAT oraz lodów, shaków, 100% soków owocowych". W dalszej części wniosku podatnik odwołał się do przepisów dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r., do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz do interpretacji podatkowych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w W..