Wyrok WSA w Kielcach z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. I SA/Ke 658/17

Podatek dochodowy od osób fizycznych

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kuchta (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Artur Adamiec, Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak, Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Adamczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi K. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 rok. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. na rzecz K. W. kwotę 757 (siedemset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K. (Dyrektor) decyzją z

[...] r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania K.W. od decyzji Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z

[...]. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w wysokości 27.497 zł, uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ podatkowy pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że K.W. w 2010 r. prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych pod firmą Zakład Usługowo-Handlowy "G." W. K.. Podatniczka była opodatkowana na zasadach ogólnych i dla celów ewidencyjnych prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów. Była czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W toku przeprowadzonej kontroli w firmie podatniczki za rok 2010 ustalono, że kwota przychodów została zaniżona o łączną kwotę 140,186,92 zł netto wskutek niezaksięgowania przychodu uzyskanego z tytułu budowy budynku mieszkalnego dla J. i K.Z, usytuowanego w C. przy ulicy B.. W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w K. w oparciu o art. 193 § 4 Ordynacji podatkowej nie uznał podatkowej księgi przychodów i rozchodów za dowód w prowadzonym postępowaniu podatkowym. Jednak na podstawie art. 23 § 2 Ordynacji podatkowej odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania bowiem dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania pozwoliły na określenie podstawy opodatkowania. Od powyższego rozstrzygnięcia podatniczka złożyła odwołanie. Uwzględniając odwołanie organ odwoławczy wskazał na przepis art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej, stanowiący podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz art. 187 § 1 i art. 122 Ordynacji podatkowej określające obowiązki organu podatkowego w toku prowadzonego postępowania podatkowego.