Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 grudnia 2017 r., sygn. II SA/Wr 661/17

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 07 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi R.D. na postanowienie Wojewody D. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania od decyzji orzekającej o wymeldowaniu z miejsca pobytu stałego I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od Wojewody D. na rzecz strony skarżącej kwotę 100 zł (słownie: sto zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta W. decyzją z dnia [...] sygn. akt [...] orzekł na wniosek M. N.-D. o wymeldowaniu R. D. z pobytu stałego przy ul. [...] we W.. W uzasadnieniu swojej decyzji Prezydent Miasta W. wskazał, iż związek małżeński stron został rozwiązany wyrokiem Sądu Rejonowego dla W.-Ś. z dnia 02.03.1987 roku. Ponadto, wyrokiem z dnia 16.03.1990 o sygn. akt [...] sąd nakazał opuszczenie przez skarżącego z przedmiotowego lokalu mieszkalnego.

W piśmie skarżący oświadczył, że odwołuje się od tej decyzji w trybie art.127 § 1 kpa. Strona wskazała, że decyzja organu pierwszej instancji została wydana niezgodnie z prawem, jak również, że R. D. bez własnej winy nie mógł brać udziału w toczącym się postępowaniu. Mając na uwadze powyższe, strona wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania organu pierwszej instancji. Na uzasadnienie strona oświadcza, że nie jest jej znany wyrok z dnia 16.03.1990 roku o sygn. akt [...], jak również nie uczestniczył w żadnym postępowaniu, w którym sąd nakazałby skarżącemu opuszczenie tego lokalu oraz że nie został poinformowany, aby takie postępowanie miało się toczyć. Pozostawiając jednak na boku powyższe, strona wskazuje, iż zgodnie z art. 5 ustęp 1 ustawy o ewidencji ludności pobytem stałym jest zamieszkanie pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Z tej definicji jasno wynika, iż określone miejsce zamieszkania bądź też stałego pobytu składa się z dwóch elementów: corpus, tj. rzeczywistego miejsca pobytu oraz animus tj. zamiaru stałego przebywania. Skarżący wyjaśnia, że o wymeldowaniu z miejsca pobytu stałego we Wrocławiu nie wiedział. Z ostrożności procesowej R. D. podnosi, że w sytuacji uznania przez organ braku podstawy prawnej do wniesienia odwołania od decyzji, wnosi o potraktowanie niniejszego środka zaskarżenia jako wniosku o wznowienie postępowania i w takiej sytuacji na podstawie art.145 § 1 pkt. 4 i 5 strona wnosi o wznowienie postępowania w celu uchylenia zaskarżonej decyzji w całości i umorzenia postępowania organu pierwszej instancji. Skarżący wskazuje, że lokal, z którego został wymeldowany został wykonany przez stronę osobiście i z wyłącznie własnych środków finansowych a także samodzielnej pracy przez okres trzech lat (1983-85). Rzekomy wyrok eksmisyjny na który była żona M. N.-D. się powołała we wniosku był przeprowadzony bez wiedzy skarżącego i (jak twierdzi skarżący) nigdy nie zostało mu umożliwione prawo do jakiejkolwiek obrony oraz przedstawienia jakichkolwiek faktów związanych z mieszkaniem skarżącego. Także decyzja Prezydenta dotycząca wymeldowania była ukrywana przed stroną przez 26 lat, aż do dnia 05.07.2017 r., kiedy nareszcie skarżący mógł pierwszy raz się z nią zapoznać i otrzymać. Nastąpiło to po wielu staraniach słownych oraz pisemnych wystąpieniach do Urzędu Miasta W. w których domagał się postępowania zgodne z prawem i Konstytucją RP. Do tej pory nie zostało umożliwione stronie zapoznanie się z aktami dotyczącymi spornego mieszkania jakie znajdują się w Urzędzie Miejskim, pomimo że jest to prawem obywatelskim a obowiązkiem urzędników jest ich udostępnienie na prośbę zainteresowanego. Działania kłamliwe i krzywdzące stronę miały miejsce szczególnie od czasu rozwodu w roku 1987, była żona perfidnie wykorzystywała szerokie znajomości w kręgach komunistycznych urzędników i środowiska prawniczego od czasów PRL dzięki wpływom babci i rodzicom będących aktywnymi działaczami reżimu.