Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 listopada 2017 r., sygn. I SA/Po 744/17

Podatkowe postępowanie; Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz (spr.) Asesor sądowy WSA Maria Grzymisławska-Cybulska Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2017 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącej kwotę [...],- zł (słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta P. decyzją z dnia 13 stycznia 2016 r., nr Fn - [...] ustalił Z. W. (dalej zwanej również skarżącą) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2016 r. na kwotę [...]zł. W sentencji wskazanej decyzji wskazano również kwoty oraz terminy płatności poszczególnych rat zobowiązania.

Wymiaru podatku od nieruchomości dokonano na podstawie danych wynikających z ewidencji podatkowej oraz złożonej informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych, gruntach rolnych i lasach przy zastosowaniu stawek uchwalonych przez Radę Miasta P.. Ustalając wysokość zobowiązania podatkowego za podstawę opodatkowania w odniesieniu do budynków mieszkalnych o wysokości pomieszczeń powyżej 2,2 m przyjęto powierzchnię 1.250,00 m2, w odniesieniu do budynków mieszkalnych związanych z działalnością gospodarczą o wysokości pomieszczeń powyżej 2,2 m za podstawę opodatkowania przyjęto powierzchnię o wielkości 299,50 m2. Opodatkowując grunty pozostałe za podstawę opodatkowania przyjęto ich powierzchnię o wielkości 972,00 m2.

Pismem z dnia 19 lutego 2016 r. skarżąca wniosła odwołanie od wymienionej na wstępie decyzji wnosząc m.in. o jej uchylenie w całości bądź też przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpoznania, weryfikacji i zmiany własnej decyzji. Przy opodatkowaniu przyjęto powierzchnię lokali w wielkości 299,5 m2 podczas gdy w ocenie skarżącej powinno przyjąć się powierzchnię o wielkości 180,58 m2.