Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 3 października 2017 r., sygn. IV SA/Gl 262/17

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik, Sędziowie Sędzia WSA Beata Kozicka, Sędzia WSA Bożena Miliczek-Ciszewska (spr.), Protokolant Specjalista Ewa Pasiek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2017 r. sprawy ze skargi M.F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji odmawiającej przyznania zasiłku celowego stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej jej decyzji Burmistrza Miasta C. z dnia [...]r. nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] (dalej decyzja z dnia [...] r.) Burmistrz Miasta C. (dalej organ pierwszej instancji) - działając w trybie art. 155 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj.: Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm., dalej k.p.a.) - odmówił zmiany decyzji własnej z dnia [...] r. (dalej decyzja z dnia [...] r.) nr [...] odmawiającej przyznania M.F. (dalej wnioskodawca, strona lub skarżący) zasiłku celowego na dofinansowanie do remontu łazienki w wysokości 100 zł.

W odwołaniu strona wyraziła niezadowolenie z tej decyzji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. (dalej organ odwoławczy lub Kolegium) decyzją z dnia [...] r. (dalej decyzja z dnia [...] r. lub zaskarżona decyzja) nr [...] utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że z akt sprawy wynika, że w dniu 8 listopada 2016 r. do organu pierwszej instancji wpłynęła skarga złożona przez stronę w Urzędzie Miejskim w C. W skardze strona wyraziła między innymi niezadowolenie z decyzji z dnia [...] r. nr [...], mocą której organ pierwszej instancji odmówił przyznania zasiłku celowego na dofinansowanie do remontu łazienki w wysokości 100 zł; utrzymanej w mocy decyzją Kolegium z dnia [...] r. (dalej decyzja z dnia [...] r.) nr [...]. Kolegium wskazało, że w dniu 24 listopada 2016 r. wnioskodawca złożył pisemne oświadczenie, w którym podał, że w powyższej sprawie oczekuje zmiany decyzji organu pierwszej instancji nr [...] i przyznania zasiłku w wysokości 300 zł na dofinansowanie do remontu łazienki. Wywiodło, że wobec powyższego organ pierwszej instancji uznał, iż strona żąda zmiany decyzji ostatecznej w myśl art. 154 k.p.a. (błędnie - organ pierwszej instancji stosował art. 155 k.p.a.). Przybliżając treść uzasadnienia decyzji organu pierwszej instancji Kolegium wskazało, że ten organ akcentował okoliczność, iż pomoc udzielana przez organ pomocy społecznej ma charakter uznaniowy. Organ musi gospodarować określoną pulą środków finansowych i rozeznać potrzeby osób samotnych oraz rodzin wielodzietnych żyjących w ubóstwie. Ponieważ organ pierwszej instancji przyznał pomoc finansową w miesiącu marcu i kwietniu 2016 r. w łącznej wysokości 400 zł, dzięki której strona z wykorzystaniem własnych środków mogła przeprowadzić remont łazienki, na który wydała 700 zł - uznał, że pomoc na remont łazienki została już przyznana, a więc niezbędna potrzeba życiowa została zaspokojona i nie znalazł podstaw do zwiększania tej kwoty. Organ pierwszej instancji mając na uwadze interes społeczny, tj. dotyczący ogółu osób korzystających z pomocy społecznej, a znajdujących się w podobnej sytuacji życiowej, dotyczącej m.in. podobnych warunków życia, miejsca zamieszkania, sytuacji rodzinnej, zdrowotnej, materialnej itp. ustalił, że nie istnieją szczególne przesłanki, które przemawiałyby za zmianą decyzji ostatecznej. Uznał też, iż odmowa zmiany decyzji z dnia [...] r. nr [...] nie narusza słusznego interesu strony.