Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 20 września 2017 r., sygn. I SA/Sz 526/17

Podatek od nieruchomości

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bolesław Stachura (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Kwiecińska,, Sędzia WSA Anna Sokołowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Edyta Wójtowicz, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 września 2017 r. sprawy ze skargi K. R., J. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 19 kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] (zwane dalej "organem odwoławczym") decyzją z dnia [...] r. nr [...] utrzymało

w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] r.

nr [...] (zwanego dalej "organem I instancji") ustalającą [...] (zwanym dalej " podatnikami", "stronami" bądź "skarżącymi") wymiar podatku od nieruchomości za 2017 rok w kwocie [...] zł.

Przedmiotem opodatkowania były budynki mieszkalne, budynki związane

z działalnością gospodarczą i grunty pozostałe położone w [...] przy ulicy [...].

Podatnicy nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, wnieśli za pośrednictwem pełnomocnika, odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], kwestionując opodatkowanie stawką jak dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą - lokalu przy ulicy [...]. Podatnicy wskazali, że budynku tego nigdy w sposób ciągły nie wykorzystywali do takiej działalności, a od 20 lipca 2011 r. wynajęli go spółce [...], która czerpie z tego lokalu wyłączne dochody, na dowód czego załączyli umowę najmu.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymując w mocy decyzję organu I instancji wskazało, że zarzuty odwołania nie znajdują uzasadnienia w stanie faktycznym sprawy i uznało je za chybione.

Na wstępie organ odwoławczy wyjaśnił, że sprawa toczy się w trybie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( t.j. Dz.U. z 2017 poz. 201 ze zm., zw. dalej: O.p.), a zastosowanie do niej mają bezwzględnie obowiązujące przepisy podatkowego prawa materialnego, w szczególności - ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2016 poz. 716 zw. dalej "u.p.o.l."). Zatem, zarzucanych w odwołaniu naruszeń przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm.; dalej: k.p.a.), organ podatkowy I instancji działający wedle procedury podatkowej, nie mógł naruszyć i nie naruszył.