Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 14 września 2017 r., sygn. I SA/Po 668/17

Podatkowe postępowanie; Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska - Tylewicz (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2017r. sprawy ze skargi A Sp. z o. o. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy określenia wysokości nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2008r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej spółki kwotę [...] zł ( [...] złotych 00/100 ) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Burmistrz Miasta i Gminy W. decyzją z dnia 20 lutego 2013 r., nr [...] odmówił X. sp. z o.o. (dalej zwanej również spółką lub skarżącą) określenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2008 r. w kwocie [...]zł.

Organ I instancji wyjaśnił, że w dniu 27 grudnia 2012 r. skarżąca wniosła o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości. Wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty złożono skorygowaną deklarację na podatek od nieruchomości. Z uzasadnienia wniosku wynikało, że w ocenie spółki opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości będą podlegały wyłącznie fundamenty, na których zostały posadowione urządzenia stacji redukcyjno-pomiarowej gazu oraz obudowa (kontener) jeżeli jest trwale związany z fundamentem. W odniesieniu do urządzeń technicznych stacji redukcyjno-pomiarowych wskazano, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegać będzie jedynie część budowlana. Z uwagi na powyższe wartość urządzeń zlokalizowanych w stacjach redukcyjno-pomiarowych nie powinna być uwzględniona do opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Opodatkowaniu powinny podlegać wyłącznie części budowlane tych urządzeń.

Odnosząc się do wniosku spółki organ I instancji wskazał, że powoływanie się przez spółkę na definicję obiektu budowlanego zawartą w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jest błędem. O opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości decyduje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. nr 95 poz. 613 ze zm. - dalej w skrócie: "u.p.o.l."). Odwołując się do definicji budowli zawartej w powołanej ostatnio ustawie oraz do definicji zawartych w ustawie z dnia 07 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. nr 243 poz. 1623 ze zm. - dalej w skrócie: "P.b.") wskazano, że budowlą jest w szczególności budowla stanowiąca całość techniczno-użytkowa wraz z instalacjami i urządzeniami. W kontekście definicji budowli zawartej w P.b. wskazano, że gazociąg jest obiektem liniowym będącym budowlą. Pojęcie sieci gazowej zdefiniowano zaś w § 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 30 lipca 2001 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. nr 97 poz. 1055 - dalej w skrócie: "rozporządzenie MG"). Zastrzeżono przy tym, że definicja budowli z P.b. ma charakter otwarty. Powołano się również na definicję urządzenia budowlanego zawartą w art. 3 pkt 9 P.b. Stwierdzono, że urządzenia te mają funkcję pomocniczą (akcesoryjną) względem obiektu budowlanego. Mają one na celu umożliwienie korzystania z obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Oznacza to, że urządzenia związane z funkcjonowaniem budowli są elementem składowym budowli jako przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. W pojęciu budowli mieszczą się również niewątpliwie sieci techniczne.