Wyrok WSA w Krakowie z dnia 13 lipca 2017 r., sygn. III SA/Kr 503/17

Inspekcja sanitarna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Kasprzycki Sędziowie WSA Hanna Knysiak-Sudyka WSA Ewa Michna (spr.) Protokolant Małgorzata Krasowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2017 r. sprawy ze skarg J. S. na decyzje Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 7 marca 2017 r. nr [...] z dnia 7 marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 7 marca 2017 r. nr [...]; II. w pozostałym zakresie skargę oddala.

Uzasadnienie

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2015 r. III SA/Kr 809/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił dwie decyzje [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 15 kwietnia 2015 r. oraz poprzedzające je decyzje Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w T. z dnia 30 maja 2010 r., którymi orzeczono o:

- braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej pod postacią przewlekłego obturacyjnego zapalenia oskrzeli (tj. choroby zawodowej wymienionej w poz. 5 wykazu chorób zawodowych, będącego załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych - t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1367);

- braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej pod postacią przewlekłego zapalenia okołostawowego barku (tj. choroby wymienionej w poz. 19.4 ww. wykazu chorób zawodowych).

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że przeprowadzenie oceny narażenia zawodowego przez organ podlegający wyłączeniu, a następnie w oparciu o te ustalenia wydanie orzeczeń lekarskich o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej, naruszyło zasadę obiektywizmu wyrażoną w art. 7 i art. 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1257)- dalej "k.p.a.", a tym samym naruszyło art. 77 k.p.a.

Sąd wskazał dodatkowo, że w rozpatrywanej sprawie jednostki diagnostyczne obydwu instancji, wydały nieco odmienne opinie w kwestii rozpoznanych u skarżącego chorób narządu ruchu. Jednocześnie obie jednostki odnosząc się do sporządzonej w dniu 5 maja 2010 r. karty narażenia zawodowego nie rozpoznały u skarżącego schorzenia figurującego pod poz. 19.4 oraz pod poz. 5 wykazu chorób zawodowych. Przy czym karta narażenia zawodowego sporządzona została w toku postępowania przed Państwowym Powiatowym Inspektorem Sanitarnym w B., który to organ, jak się okazało podlegał wyłączeniu w rozpatrywanej sprawie. Okoliczność ta miała dodatkowe znaczenie, m.in. z uwagi na zastrzeżenia skarżącego co do tej oceny. Ponadto, zdaniem Sądu, nie można było poprzestać na wyjaśnieniu różnic stanowisk organów co do oceny występujących u skarżącego schorzeń, poprzez przyjęcie, że trafne było stanowisko organu II szczebla diagnostycznego, wyjaśnienie bowiem rozbieżności co do diagnozy podlegało argumentacji medycznej, a nie organizacyjnej.