Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 1 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Rz 179/17

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Jacek Surmacz Sędziowie WSA Małgorzata Niedobylska / spr./ NSA Stanisław Śliwa Protokolant ref. staż. Joanna Kulasa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 maja 2017 r. sprawy ze skargi T. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009 rok 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego T. S. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

I SA/Rz 179/17

Uzasadnienie

Z akt sprawy wynika, że decyzją z dnia [...] grudnia 2014r., nr [...], Prezydent Miasta ustalił T. S. (dalej: skarżący) wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za 2009r. w kwocie 1.118,93zł. Podatek został ustalony od budynku i gruntu położonego na działce [...] przy ul. J. [...] w R., według stawek przewidzianych dla budynków i gruntów, w których prowadzona jest działalność gospodarcza. Organ I instancji ustalił, że w 2009r. przedmiotowa działka nr [...] wraz z posadowionym na niej budynkiem, były w posiadaniu podatnika. Zdaniem tego organu, wskazuje na to pismo skarżącego z dnia 23 grudnia 2004r., skierowane do Biura Gospodarki Mieniem Miasta, w którym przyznał on, że zajmuje się sprawami budynku przy ul. J. [...], pozostającymi w jego dyspozycji od wielu lat, który odbudował z gruzów własnym kosztem i staraniem, a także wyrok Sądu Okręgowego w R. z dnia 26 czerwca 2006r., sygn. akt [...], nakazujący eksmisję skarżącego z przedmiotowej nieruchomości oraz utrzymujący go w mocy wyrok Sądu Apelacyjnego w R. z dnia 25 października 2007r., sygn. akt [...]. Organ I instancji oparł się ponadto w tym przedmiocie na informacjach z Biura Gospodarki Mieniem w R. z 2 sierpnia 2010r. i 2 października 2012r. wskazujących na naliczenie skarżącemu opłaty za bezumowne korzystanie z przedmiotowej nieruchomości od 1 stycznia 2005r. do 29 lutego 2008r., z treści których wynika, że nieruchomość ta przejęta została od skarżącego i przekazana w administrowanie Miejskiemu Zarządowi Budynków Mieszkalnych w dniu 28 czerwca 2010r. W reasumpcji organ I instancji przyjął, że skarżący był w 2009r. posiadaczem przedmiotowej nieruchomości, a współposiadanie nie występowało. Ponadto organ I instancji wskazał, że z uwagi na wpis indywidualny budynku będącego przedmiotem opodatkowania do rejestru zabytków, decyzją z dnia 15 września 1982r., zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, budynek ten podlega zwolnieniu z opodatkowania w części niezajętej na prowadzenie działalności gospodarczej, albowiem w 2009r. część budynku o pow. 43,29 m2 zajęta była na prowadzenie działalności gospodarczej.