Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Lu 465/17

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Niezgoda Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer (sprawozdawca) WSA Ewa Kowalczyk Protokolant starszy inspektor sądowy Marta Ścibor po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2008 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej w L., po rozpatrzeniu odwołania B. W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za listopad 2008 r. w kwocie [...]zł.

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji, organy podatkowe zakwestionowały uprawnienie podatnika, prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą K. B. W., do odliczenia kwot podatku naliczonego, wynikających z faktur wystawionych skarżącemu przez Z. P.-H.-U. D. A. D. w Ś. oraz F. P. L. w P.. Zdaniem organów podatkowych faktury pochodzące od ww. przedsiębiorców nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych pomiędzy podmiotami wymienionymi w ich treści. Opisywały one nabycie przez podatnika usług introligatorskich oraz wykonanie projektów, skład komputerowy i przygotowanie do druku.

Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że w dokumentacji prowadzonej przez skarżącego brak jest jakichkolwiek innych dokumentów, poza fakturami, dotyczących współpracy i rozliczeń z wystawcami zakwestionowanych faktur, w tym jakichkolwiek umów, specyfikacji, kalkulacji, wycen, rozliczeń ilościowo - wartościowych. Sam podatnik nie potrafił podać szczegółów fakturowanych transakcji. Przyznał też, że zakupami i rozliczeniami zajmował się przede wszystkim jego ojciec - G. W., prowadzący firmę M. s.c. razem z D. W.. Podatnik udzielił ojcu stosownego pełnomocnictwa do podejmowania działań w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Podatnik opierał się na gronie poleconych przez ojca kontrahentów. Podpisywał niezbędne dokumenty jeśli była taka potrzeba, zwłaszcza faktury. Zawieraniem transakcji, umów zajmował się ojciec, jako bardziej doświadczony, a podatnik nie wiedział o zawieranych przez ojca umowach, nie był o tym informowany. Podatnik swoich kontrahentów albo nie widywał, albo widywał przelotnie. Nie miał wiedzy i doświadczenia w branży introligatorskiej, a więc od strony technicznej i produkcyjnej miał pomagać mu właśnie ojciec. Informacje podawane przez podatnika znalazły potwierdzenie w zeznaniach ojca, G. W..