Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Lu 464/17

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Niezgoda Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer (sprawozdawca) WSA Ewa Kowalczyk Protokolant starszy inspektor sądowy Marta Ścibor po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2008 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej w L., po rozpatrzeniu odwołania B. W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za październik 2008 r. w kwocie [...]zł.

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji, organy podatkowe zakwestionowały uprawnienie podatnika, prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą K. B. W., do odliczenia kwoty podatku naliczonego, wynikającego z faktury wystawionej skarżącemu przez Zakład P.-H.-U. D. A. D. w Ś.. Zdaniem organów podatkowych faktura pochodząca od tego przedsiębiorcy nie dokumentowała rzeczywistego zdarzenia gospodarczego pomiędzy podmiotami wymienionymi w jej treści. Opisywała ona nabycie przez podatnika usług introligatorskich.

Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że w dokumentacji prowadzonej przez skarżącego brak jest jakichkolwiek innych dokumentów, poza fakturami, dotyczących współpracy i rozliczeń z A.D. , w tym jakichkolwiek umów, specyfikacji, kalkulacji, wycen, rozliczeń ilościowo - wartościowych. Sam podatnik nie potrafił podać szczegółów fakturowanej transakcji w ramach rzekomej współpracy. Przyznał też, że zakupami i rozliczeniami zajmował się przede wszystkim jego ojciec - G. W., prowadzący firmę M. s.c. razem z D. W.. Podatnik udzielił ojcu stosownego pełnomocnictwa do podejmowania działań w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Podatnik opierał się na gronie poleconych przez ojca kontrahentów. Podpisywał niezbędne dokumenty jeśli była taka potrzeba, zwłaszcza faktury. Zawieraniem transakcji, umów zajmował się ojciec, jako bardziej doświadczony, a podatnik nie wiedział o zawieranych przez ojca umowach, nie był o tym informowany. Podatnik swoich kontrahentów albo nie widywał, albo widywał przelotnie. Nie miał wiedzy i doświadczenia w branży introligatorskiej, a więc od strony technicznej i produkcyjnej miał pomagać mu właśnie ojciec. Informacje podawane przez podatnika znalazły potwierdzenie w zeznaniach ojca, G. W..