Wyrok WSA w Lublinie z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Lu 352/17

Podatek dochodowy od osób fizycznych; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, WSA Ewa Kowalczyk (sprawozdawca) Protokolant Starszy asystent sędziego Monika Bartmińska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi Z. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej w [...] ("organ") po rozpatrzeniu odwołania Z. Z. ("podatnik" lub zamiennie "skarżący") od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r. w wysokości [...] zł, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt sprawy wynika, iż podatnik w 2014 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług transportu drogowego towarów. W wyniku kontroli podatkowej organ pierwszej instancji stwierdził zawyżenie przez podatnika kosztów uzyskania przychodów poprzez wpisanie do podatkowej księgi przychodów i rozchodów dziesięciu faktur zbiorczych na zakup oleju napędowego wystawionych przez firma A na koniec poszczególnych miesięcy od stycznia do kwietnia 2014 roku, dokumentujących zakup paliwa na kwotę [...]zł. netto, które to faktury nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji. W wyniku ujawnionych nieprawidłowości w zakresie zaewidencjonowanych w księdze przychodów i rozchodów wydatków związanych z zakupem paliwa, wskazaną wyżej decyzją organ pierwszej instancji określił podatnikowi zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r. w wyższej kwocie niż wynikająca ze złożonego przez podatnika zeznania podatkowego.

W odwołaniu od tej decyzji podatnik zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 121 §1, art. 122, art. 123, art. 180, art. 181, art. 187, art. 190, art., 191, art. 193 §2 Ordynacji podatkowej oraz przepisów o tajemnicy skarbowej wymienionych w Dziele VII tej ustawy podnosząc, że organ pierwszej instancji nie zebrał całego materiału dowodowego, błędnie ustalił stan faktyczny oraz dokonał dowolnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego naruszając zasadę swobodnej oceny dowodów i prawdy obiektywnej, zasadę czynnego udziału strony w postępowaniu, a także prowadził postępowanie w sposób podważający zaufanie do organów administracji. Ponadto podatnik zarzucił bezpodstawne zakwestionowanie ksiąg podatkowych, a finalnie również naruszenie przepisów dotyczących tajemnicy skarbowej poprzez ujawnienie treści zakwestionowanych faktur przedstawicielowi podmiotu wskazanego jako ich wystawca.