Wyrok WSA w Lublinie z dnia 21 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Lu 419/17

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Wałejko Sędziowie WSA Monika Kazubińska-Kręcisz WSA Ewa Kowalczyk (sprawozdawca) Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Barański po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi S. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do września i za listopad 2008 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. z dnia [...] nr [...] [...] i umarza postępowanie podatkowe; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz S. S. [...] zł (sześć tysięcy dziewięćset siedemnaście złotych) z tytułu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

UZASADNEINIE

zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w [...] ("organ") utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] z dnia [...] stycznia 2014 r., mocą której organ pierwszej instancji zmienił rozliczenie wykazane w deklaracji VAT za poszczególne miesiące od lutego do września i za listopad 2008 r. i określił S. S. ("podatnik", "skarżący") zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesięczne okresy rozliczeniowe od lutego do września i listopad 2008 r. w innej wysokości niż wynikająca ze złożonych deklaracji.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że podatnik nieprawidłowo odliczył kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur wystawionych przez firmy: firma A, firma B oraz firma C, które to faktury w ocenie organu są tzw. pustymi fakturami, gdyż opisują transakcje nabycia przez podatnika oleju napędowego, które w rzeczywistości nie miały miejsca. W konsekwencji organ odpowiednio zmniejszył kwoty podatku naliczonego do odliczeniu w porównaniu z tymi, jakie podatnik deklarował. W podstawie prawnej rozstrzygnięcia powołano przepis art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., nr 54 poz. 535 ze zm. w brzmieniu obowiązującym w rozpatrywanych okresach rozliczeniowych 2008 r., dalej u.p.t.u.). Uzasadniając decyzję organ podkreślał, że podatnik nie dysponował wiedzą odnośnie konkretnych okoliczności transakcji opisanych w spornych fakturach, przyjmował paliwo od nieznanych osób wraz z fakturami dokonując płatności w gotówce, a dodatkowo wykazane w fakturach ceny paliwa były znacznie niższe od cen na stacjach benzynowych. W ocenie organu okoliczności w jakich podatnik wchodził w posiadanie paliwa oraz faktur, ustalone na podstawie kompletnego materiału dowodowego ocenionego w granicach ustawowej swobody, nie odpowiadały rzeczywistym transakcjom nabycia towaru w obrocie gospodarczym, wobec czego podatnik nie był uprawniony do odliczenia wynikających z nich kwot podatku naliczonego.