Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 maja 2017 r., sygn. I SA/Wa 290/17

Nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik Sędziowie WSA Jolanta Dargas (spr.) WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz Protokolant sekretarz sądowy Tomasz Noske po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2017 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2016r. nr [...] Minister Skarbu Państwa utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2016 r. nr [...] odmawiającą potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny:

Wnioskiem z dnia 29 kwietnia 2015 r. M. B. wystąpił do Wojewody [...] o realizację prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez jego dziadka A. F. nieruchomości w miejscowości [...], pow. [...], woj. [...]. Wnioskodawca wskazał, że jego intencją jest uwzględnienie wniosku w toczącym się przed Wojewodą [...] postępowaniu w sprawie realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez K. i H. B. nieruchomości na byłym terytorium RP w miejscowości [...], pow. [...], woj. [...].

Zawiadomieniem z dnia 22 lutego 2016 r. Wojewoda [...] przekazał wniosek według właściwości Wojewodzie [...] wskazując, że ostatnim miejscem zamieszkania A. F. była miejscowość [...], gm. [...], woj. [...].

Decyzją z dnia [...] września 2016 r. nr [...] Wojewoda [...] odmówił M. B. potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez A. F. nieruchomości poza obecnymi granicami RP, w miejscowości [...], pow. [...], woj. [...] uznając, że wniosek z dnia 29 kwietnia 2015 r. jest odrębnym wnioskiem, a zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy dnia 8 lipca 2005 r.wnioski takie należało składać do dnia 31 grudnia 2008 r. Wojewoda uznał, że wniosek został wniesiony po upływie ustawowego terminu, a ponieważ termin ten ma charakter terminu zawitego, nie podlega przywróceniu.