Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. I SA/Ol 37/17

Podatek akcyzowy

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędziowie sędzia WSA Wojciech Czajkowski sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca) Protokolant stażysta Agnieszka Kunkel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej) z dnia "[...]" , nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym oraz opłaty paliwowej za styczeń 2013r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 1722 (jeden tysiąc siedemset dwadzieścia dwa) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia "[...]", określającą M.P. zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym oraz opłatę paliwową za styczeń 2013 r.

Z przedstawionego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji stanu faktycznego sprawy wynika, że M.P. od 15 maja 1999 r. prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest uprawa rolna połączona z chowem i hodowlą zwierząt. W styczniu 2013 r. w ramach prowadzonej działalności zaewidencjonował wystawioną przez Spółkę A z siedzibą w W. fakturę VAT nr "[...]" z dnia "[...]", dokumentującą zakup 9.000 I oleju napędowego. Z ustaleń postępowania wynikało, że Spółka A działała fikcyjnie, stwarzając jedynie pozory legalnej działalności w obrocie paliwami płynnymi. W związku z ustaleniem, że podatnik nabył, posiadał i zużył olej napędowy niewiadomego pochodzenia w łącznej ilości 9.000 litrów, od którego nie został zapłacony podatek akcyzowy, organ I instancji określił zobowiązanie w podatku akcyzowym oraz opłatę paliwową za styczeń 2013 r. w wysokości odpowiednio 16.398 zł oraz 998 zł.

Utrzymując to rozstrzygnięcie w mocy, Dyrektor Izby Celnej powołał treść przepisów art. 4, art. 5 i art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 2 pkt 4 i ust. 6, art. 10 ust. 1 i ust. 10, art. 12, art. 13 ust. 1 pkt 1, art. 86 ust. 1 i ust. 2, art. 88 ust. 1 i art. 89 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 poz. 752 ze zm.), zwanej dalej jako: "u.p.a." Wskazał, że w świetle ustaleń postępowania, Spółka A nie posiada siedziby. Pod wskazanym w Krajowym Rejestrze Sądowym adresem: ul. "[...]", nie prowadziła działalności gospodarczej, jak również nie posiadała żadnego zaplecza technicznego do jej prowadzenia. W toku czynności sprawdzających ustalono, że pod ww. adresem zarejestrowany był inny podmiot. Spółka nie posiadała koncesji na obrót paliwami ani też nie ubiegała się o jej wydanie. Nie składała deklaracji podatkowych VAT-7 za 2013 r. Nie była zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego, a z dniem 15 maja 2014r. została wykreślona z rejestru podatników VAT. Z zeznań przesłuchanego w dniu 15 maja 2013 r. w toku postępowania karnego A.I. (właściciela i prezesa Spółki A) wynikało, iż nie posiadał on wiedzy w zakresie obrotu przez Spółkę paliwami. Spółka nie posiada majątku trwałego, nie dzierżawi magazynów, nie posiada środków transportu, zarejestrowana została pod wynajmowanym adresem wirtualnego biura. Organ dodał, ze z materiału dowodowego wynikało, że strona za dostarczone paliwo dokonywała płatności tylko w formie gotówkowej. Nie przedstawiła atestów jakościowych określających parametry fizykochemiczne paliwa, zaś towar zużyła na potrzeby własne.