Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 2 marca 2017 r., sygn. IV SA/Wr 503/16

Dodatki mieszkaniowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Julia Szczygielska (sprawozdawca) Sędziowie: Sędzia WSA Lidia Serwiniowska Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski po rozpoznaniu w Wydziale IV w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 marca 2017 r. sprawy ze skargi Z. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] sierpnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie dodatku mieszkaniowego oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpatrzeniu wniosku Z. R. (dalej: wnioskodawca, strona, skarżący) o ponowne rozpatrzenie sprawy, w której Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. decyzją z dnia [...] maja 2016 r. ([...]) odmówiło stwierdzenia nieważności, wydanej z upoważnienia Prezydenta W., decyzji Administratora w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej we W. z dnia [...] stycznia 2016 r., nr [...] odmawiającej przyznania stronie dodatku mieszkaniowego, na wniosek złożony w dniu 8 grudnia 2015 r., zakwestionowaną decyzję utrzymało w mocy.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że w motywach rozstrzygnięcia z dnia 29 stycznia 2016 r. organ pierwszej instancji wyjaśnił, że wobec wątpliwości co do tytułu prawnego wnioskodawcy do zajmowanego lokalu mieszkalnego oraz jego sytuacji finansowej i stanu majątku, w dniu 30 grudnia 2015 r., przeprowadzono wywiad środowiskowy w miejscu jego zamieszkania. Podczas wywiadu złożył oświadczenie, że nadal jest najemcą lokalu, nie wnosi żadnych opłat za mieszkanie, oraz że nie posiada jakiegokolwiek majątku. Nadto podał, że jest zmuszony głodować. Jednak w ocenie organu nie sprawiał wrażenia osoby zaniedbanej, nieposiadającej środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych. Wnioskodawca nie potrafił udzielić odpowiedzi na pytanie z czego utrzymywał się w okresie deklarowanym, ani przedstawić dowodów świadczących o wyczerpaniu organizmu, spowodowanego długotrwałym głodem. Zdaniem organu, strona posiada źródło dochodu, które wystarcza na zaspokojenie podstawowych potrzeb (żywność, środki czystości), którego jednak nie ujawnia, podczas gdy taki obowiązek spoczywa na wnioskodawcy, który ubiega się o dodatek mieszkaniowy. Tym samym celowo uniemożliwia ustalenie, czy jest uprawniony do dodatku mieszkaniowego i obliczenia jego wysokości, wobec czego odmówiono przyznania mu świadczenia.