Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 16 marca 2017 r., sygn. II SA/Po 857/16

Dnia 16 marca 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Danuta Rzyminiak - Owczarczak Sędzia WSA Izabela Paluszyńska Protokolant st. sekr. sąd. Natalia Sikorska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2017 roku sprawy ze skargi K. A. na uchwałę Rady Gminy R. z dnia [...] lipca 2016 roku nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, II. zasądza od Rady Gminy R. na rzecz skarżącej kwotę 797 zł (siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] stycznia 2016 r. W. S. i K. A. na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia [...] marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm.) wezwały Radę Gminy R do usunięcia naruszenia prawa przez (1) uchylenie przepisów, w tym zwłaszcza § 12 uchwały Nr [...] z dnia [...] maja 2009 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w miejscowości R., rejon ul. [...], ul. [...] i ul. [...] (Dz. Urz. Woj. Wlkp. Nr 121, poz. 1970) oraz (2) nadanie drodze wewnętrznej 1KDW statusu drogi publicznej.

W uzasadnieniu wnioskodawczynie wskazały, że § 21 powołanego planu miejscowego jest sprzeczny z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm., dalej: "u.p.z.p."). Zgodnie bowiem z tym przepisem plan miejscowy powinien określać przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania oraz zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej. Unormowanie to należy rozumieć jako wymóg zamieszczenia w planie miejscowym wspomnianych postanowień, jeżeli faktycznie dotyczą one obszaru objętego inwestycją. Możliwe jest zarazem ustalenie lokalizacji dróg wewnętrznych we wspomnianym akcie prawa miejscowego, bez wyznaczenia ich konkretnego przebiegu na rysunku planu miejscowego. Z tej perspektywy należy zatem uznać, że nie ma w rozpatrywanej sprawie dostatecznych potrzeb lub podstaw do regulowania w zaskarżonej uchwale spornej drogi wewnętrznej [...] Wprowadzenie tego postanowienia do omawianego planu miejscowego stanowi zatem przypadek przekroczenia władztwa planistycznego i naruszenia zasady proporcjonalności. Tym samym nadanie drodze 1KDW statusu drogi wewnętrznej, a nie drogi gminnej należy uznać za niedopuszczalne. Działki należące do wnioskodawczyń, tj. działki nr [...], [...] i [...], nie mogą być bowiem prawidłowe zagospodarowane w świetle przepisów rozważanego planu miejscowego. Dla działki nr [...] konieczne jest bowiem uzyskanie służebności na drodze wewnętrznej 1KDW, przebiegającej przez działki nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...]. Jako współwłaścicielki działki nr [...] wnioskodawczynie mają dostęp do drogi publicznej - ul. [...]. Niemniej właściwy organ administracji publicznej odmawia im uzgodnienia wjazdu (zjazdu) niezbędnego dla zapewnienia odpowiedniej obsługi komunikacyjnej. Jednocześnie nie zachodzą przesłanki do ustanowienia służebności drogi koniecznej.