Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 9 marca 2017 r., sygn. II SA/Ol 95/17

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lutego 2017 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie świadczenia wychowawczego oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 12 kwietnia 2016r. A.W. złożyła w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w O. wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na córkę W.

Po rozpatrzeniu wniosku decyzją z dnia [...], działający z upoważnienia Prezydenta Miasta Z-ca Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej (dalej: MOPS w O.), odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia wychowawczego na W.W. z uwagi na przekroczenie ustawowego pułapu dochodowego o kwotę 234,55 zł miesięcznie w przeliczeniu na osobę. Decyzja ta, na skutek odwołania zainteresowanej, została decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] uchylona i sprawa przekazana do ponownego rozpoznania organowi I instancji wobec konieczności uzupełnienia postępowania wyjaśniającego w zakresie ustalenia faktycznego dochodu rodziny, gdyż w aktach brakuje dokumentów potwierdzających z jakiego tytułu skarżąca w 2014r. uzyskała dochód.

Po uzupełnieniu materiału dowodowego w tej sprawie, działający z upoważnienia Prezydenta Miasta Kierownik Działu Świadczeń Rodzinnych MOPS, decyzją z dnia [...] odmówił przyznania prawa do świadczenia wychowawczego na W.W. Podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 2 pkt 1, 2, 4 11, 19, 20 lit. d, art. 5 ust. 3, art. 7 ust. 1 i 3, art. 13, art. 28 ustawy z dnia 11 lutego 2016r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. z 2016r., poz. 195) zwanej dalej: u.p.p.w.d., oraz rozporządzenie Ministra Rodziny Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 lutego 2016r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia wychowawcze (Dz.U. z 2016r. poz. 214) w związku z art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego. W motywach uzasadnienia przytoczono przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych w zakresie definicji dochodu, jak również wskazano na treść pojęcia dochodu rodziny oraz enumeratywnie wymienione przypadki określone w art. 2 pkt 19 u.p.p.w.d. dotyczące pojęcia utraty dochodu. Wskazano, że stosownie do art. 5 ust. 3 u.p.p.w.d. dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie powinien przekraczać 800 zł. Wyjaśniono, że dochód rodziny wnioskodawczyni z 2014r. wyniósł 13 834,10 zł, na który składały się dochody podlegające opodatkowaniu z tytułu otrzymywanego zasiłku chorobowego w trakcie zatrudnienia. Wyliczenie dochodu przedstawiało się następująco: 13 834,10 zł : 12 m-cy = 1152,84 zł + 916,26 zł z tytułu osiągniętej renty w związku z chorobą zawodową po roku kalendarzowym poprzedzającym okres, na jaki ustalane jest prawo, co daje łącznie kwotę 2 069,10 zł : 2 = 1 034,55 zł miesięcznie na osobę w rodzinie. Wyjaśniono, że dochód osiągnięty przez wnioskodawczynię w 2014r. nie może być uznany za utratę dochodu, ponieważ zasiłek chorobowy wypłacany był w trakcie zatrudnienia i po jego ustaniu nadal pozostawała strona w zatrudnieniu w firmie p. Z.K. Wprawdzie po zaprzestaniu pobierania zasiłku chorobowego strona uzyskała prawo do renty w związku z chorobą zawodową, ale renta ta przyznana była jedynie w związku z częściową niezdolnością do pracy i nie wykluczała powrotu do pracy. Podkreślono, że utrata dochodu spowodowana utratą zasiłku chorobowego mogła być uznana za utratę dochodu tylko wtedy, gdy ma miejsce rozwiązanie stosunku pracy. Posiadany dochód przekroczył pułap dochodowy uprawniający do świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko o kwotę 234,55 zł.