Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 7 marca 2017 r., sygn. IV SA/Gl 833/16

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik, Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik (spr.), Sędzia WSA Renata Siudyka, Protokolant Specjalista Agnieszka Rogowska - Bil, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 marca 2017 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [..] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta M. z dnia [...] r. nr [...]

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]r. nr [...] wydaną z upoważnienia Burmistrza Miasta M., na podstawie art. 2 ust. 1, art. 4, art. 11 ust. 2, art. 49 ust. 1 i 2, art. 106 ust. 1 i 4 oraz art. 107 ust. 1 i 4a ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (t. j. Dz. U. z 2015r. poz. 163) odmówiono A. M. prawa do zasiłku celowego na zakup żywności.

W uzasadnieniu decyzji organ przywołał art. 39 ustawy o pomocy społecznej, zgodnie z którym w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej może być przyznany zasiłek celowy w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu.

Powołując się na brzmienie art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej podkreślono, że zadaniem pomocy społecznej jest zapobieganie sytuacjom, o których mowa w tym przepisie przez podejmowanie działań zmierzających do życiowego usamodzielnienia osób i rodzin oraz ich integracji ze środowiskiem. Rodzaj, forma i rozmiar świadczenia powinny być odpowiednie do okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy. Organ zaznaczył nadto, że potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy powinny zostać uwzględnione jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej, a osoby i rodziny korzystające z pomocy społecznej mają obowiązek współdziałania w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej. Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej brak współdziałania osoby lub rodziny z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej, odmowa zawarcia kontraktu socjalnego, niedotrzymywanie jego postanowień, nieuzasadniona odmowa podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej przez osobę bezrobotną lub nieuzasadniona odmowa podjęcia prac społecznie użytecznych o których mowa w przepisach ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, a także odmowa podjęcia leczenia odwykowego w zakładzie lecznictwa odwykowego przez osobę uzależnioną mogą stanowić podstawę do odmowy przyznania świadczenia, uchylenia decyzji o przyznaniu świadczenia lub wstrzymania świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej.