Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. I SA/Po 1398/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędzia WSA Karol Pawlicki (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2017 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 rok oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w O., dokonując korekty kosztów obejmującej wartość faktur wystawionych przez K. R., określił H. M. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2011 w kwocie [...]zł.

Decyzją z dnia [...] października 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania, uchylił decyzję organu pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Organ odwoławczy, nie kwestionując poprawności ustaleń co do rzekomego kontrahenta K. R., poddał w wątpliwość możliwość uzyskania przychodu w wysokości wykazanej w zeznaniu PIT-36L. H. M. działalność gospodarczą prowadziła w okresie październik - grudzień 2011 r., przy czym rejestr sprzedaży VAT za miesiące październik i listopad wykazywał jednostkowe transakcje sprzedaży za te miesiące, co oznacza, że 23 faktury wystawione zostały w grudniu 2011 r.

Po przeprowadzeniu ponownego postępowania Naczelnik Urzędu Skarbowego w O. decyzją z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] określił H. M. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych PIT-36L w wysokości [...] zł. W uzasadnieniu decyzji organ podtrzymał swoje ustalenia co do współpracy H. M. z K. R.. Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił natomiast na zweryfikowanie wcześniejszego poglądu co do możliwości uzyskania przychodu w wysokości zadeklarowanej przez podatniczkę w podstawach opodatkowania za badany 2011 rok. Ustalono bowiem, że tylko faktury wystawione na rzecz A. M. i K. N. (przedsiębiorstwo [...]) odzwierciedlają rzeczywiste transakcje gospodarcze. Zebrany materiał dowodowy nie potwierdził jednak, aby rzeczywiste transakcje mogły dokumentować faktury wystawione na rzecz T. M., R. M., T. A., spółki [...] i spółki [...]. Organ stwierdził, że w sytuacji wystawienia "pustych faktur", co miało miejsce w przedmiotowej sprawie, należało uznać, że kwoty wynikające z tych faktur stanowią nienależnie wykazany przychód.